Factoren die de verwerkbaarheid van inkt beïnvloeden zijn de tack (kleverigheid van de inkt), de vloeigrens (de minimale kracht die nodig is om inkt te laten stromen) en de viscositeit (dat is de wrijvingsweerstand die in de inkt ontstaat bij het stromen, de dik-vloeibaarheid), maar net zo belangrijk zijn een aantal eigenschappen van het te bedrukken materiaal, zoals de plukvastheid, de ruwheid / zuigkracht van het te bedrukken oppervlak.

Het drogen van inkt gaat meestal in twee etappes: de eerste droging maakt het bedrukte materiaal geschikt voor verdere bedrukking, de tweede zorgt voor uitharding van de inkt. Inkt kan op veel manieren tot droging komen, bijvoorbeeld door:

verdamping (inkt bevat vluchtige stoffen),
oxidatie (inktmoleculen vergroeien met elkaar door de opname van zuurstof uit de lucht),
penetratie (het papier zuigt de inkt op, waarbij soms wat kleurverlies optreedt),
chemische reactie (toevoegen van katalysator, uv- en infrarood-straling).

Een speciaal soort inkt is de dubbeltooninkt, die bij het opdrogen een zeer fraai effekt heeft: rondom de gedrukte beelddelen ontstaan in een lichtere tint een soort wolken, tenminste als de samenstelling van de inkt goed aan het te bedrukken materiaal is aangepast, aangezien de inkt zeer rustig moet kunnen drogen.

Vierkleurendrukwerk (full-color / full-colour heet dat in Nederland, quadri in Vlaanderen) wordt gedrukt met op elkaar afgestemde kleuren geel, magenta (tussen rood en paars in) cyaan (een blauwe inkt) en zwart (CMYK, cyan, magenta, yellow, key).