25 augustus 2007, 02:54

dåvina zingt dåvina

de titel hierboven zou meteen de hele inleiding geweest zijn, had het écht aan mij gelegen, omdat dåvina in haar dagboek alles verder duidelijk maakt, maar dat kortharige blondje "ach jij, ik ben róssig" was het daarmee niet eens, die wilde een echte inleiding, zoals dat bij boeken hoort.

vooruit dan maar.
hoe het allemaal begon én dat we er vreselijk om hebben moeten lachen.
het twééde leidde bij een paar groepsleden tot ongewenst vochtverlies, vooral tranen uit ogen, maar er was ook nog dat omgestoten glas rosé, dat mogen we niet vergeten.

we zaten in de tuin te delibereren over wie er een reaktie zou schrijven op een goddeloosheidsverzoeking van kollega- blogger dwarslezer, komt ineens dat roodblonde koppie van een van de buren huppelend en kwinkelerend langs (bij een hup was ze wél, en bij een pul níét zichtbaar, vanwege meer dan anderhalve meter hoge ligusterhaag), probleem opgelost - alleen, kón en wílde ze wel wat schrijven - en wie zou het haar vragen - een nieuw probleem leek het wel, behalve voor onze nestor, die zich krakend uit zijn stoel verhief (volgens hem kraakte de stoel, niet hij), het poorthekje opende en de jongedame met "mag ik u wat vragen, buurvrouw" liet stilstaan (en zich omdraaien).

"tuurlijk, meneer van het hoofd", antwoordde ze, terwijl ze zijn / onze kant weer op kwam.

aangezien ze pyn's achternaam al kende, is duidelijk dat het daar en op dat moment níét begon, maar voor het gemak doen we net alsof, en wiens gemak dat is, is niet interessant genoeg om over uit te weiden.

met haar komst in ons gezelschap van waanwijzen en kletskoppen zakte de gemiddelde leeftijd met een jaar of wat, en zo hoort het, een mens dient zich niet uitsluitend met leeftijdgenoten te omringen, die hokjesverdeling kunnen we met een ongerust hart overlaten aan regeerders en regenten, potverteerders van onze centen.

met haar komst in ons midden ving (óndanks ons) voor dåvina een periode aan van uiterst versnelde groei, waar wij énkel (en zij zelf regelmátig) met verbazing naar konden kijken - daarover gaan de volgende pagina's en die hebben mijn berm-psychologische uitleg (of geflatteerd onbegrip) totaal niet van node, dus die/dat hou ik verder maar voor me.

met vriendelijke groet,
drs. jan-piet zondervan