iets te vurig van aard
Van alle kanten krijg ik voortdurend vragen over mijn cd, over wanneer en waar en wat en hoe - te veel om hier te beantwoorden - maar er zijn ergere dingen.
Misschien moest er maar eens een nieuw woord verzonnen worden voor het maken van cd's - de fabriek namelijk die mijn cd's zou branden is voor vier dagen in vlammen opgegaan - gelukkig was er niemand in het pand aanwezig, maar al mijn spullen inklusief de moeder-cd zijn met de brandapparatuur versmolten tot een gigantisch kunstwerk met schubben, een voorhistorisch zeemonster.
Het zou goed dienst kunnen doen als hoes voor mijn tweede cd "waterlanders" - alleen zal die er niet komen.
De dag na de brand zijn jan-piet en ik 'even' met de trein naar V in Spanje gereisd om te overleggen - dat had ook wel telefonisch gekund, maar van Paura kreeg ik te horen dat V me liever ook even in levenden lijve willen zien.
De politie die de brand onderzocht heeft (samen met of apart van de verzekering, dat is niet duidelijk), was er vrij snel achter gekomen dat de boel is aangestoken en hoe dat gedaan was - wie zou dat nou willen doen? - Goedele en Joris, de eigenaars van de fabriek, zijn in ieder geval gelukkig geen verdachten, dus de verzekering zal wel snel uitbetalen.
Vlak voor de brand was er nog een patrouillewagen van de politie door die straat gereden, maar die had volgens het log niks verdachts gezien.
Van iemand anders hoorde ik dat Corrie een paar dagen terug met brandwonden in het ziekenhuis was opgenomen, omdat ze met een zatte kop haar smeulende barbecue met brandspiritus wat feller wilde laten branden - en ze hééft niet eens een barbecue, laat staan een tuin of zelfs maar een balkon. Ze heeft nu in ieder geval wel een hoop minder haar op haar stomme kop - zelfs ík (blond, nou ja rossig) weet dat spiritus gooien op iets wat brandt geen slim idee is.
Goed, na (zowat letterlijk) vierentwintig uur treinen stapten jan-piet en ik op het station van Mataró in een taxi die daar op ons stond te wachten - de chauffeur hield een bord omhoog met onze namen: "Sprute - Zondervan". Bij V zaten Paura en Nico samen met Jordi amb Patitas-Ànec aan de carejillo - dat beloofde gezellig te worden. Jordi is de spaanse direkteur van V, en toch best een aardige gast, al loopt hij wat moeilijk, besluiteloos, heen en terug - ooit een kleine beroerte gehad, waardoor zijn motoriek in het ongerede raakte - hij is het levende voorbeeld van het voordeel van klitteband in plaats van veters.
Nadat ook jan-piet en ik aan de koffieborrel waren gezet, moest ik maar wat gaan zingen - daar heb ik sowieso geen moeite mee, dus waarom niet, en ik heb wat nummers gezongen die ik voor de tweede cd gepland had. Jordi herkende ze niet - hoe zou dát nou komen.
Toen hij hoorde dat ik nummers genoeg had voor zeker vier cd's, stelde hij voor om dan maar meteen groots uit te pakken, niet zomaar met één cd, maar meteen met een dúbbele, en als hoes een dvd-verpakking van geplastificeerd (of gevernist?) karton, in de rug scharnierend met aan de drie andere zijden klitteband om de inhoud min of meer stofvrij te houden - en een full-colour boekje tussen de cd's in met gegevens over mij en mijn klittenband, de titels, looptijden en teksten van de nummers (en eventueel achteraan dan ook nog iets over klitteband-Velcro).
Zou de ontwerper (thony) daar al rekening mee gehouden hebben toen hij me "groen" en "blauw" als mogelijke hoezen voorstelde, of waren die ontwerpen altijd al voor een dvd-hoes bestemd en niet voor een cd - niet dat het wat uitmaakt.
Binnenkort meer, nu ga ik even lekker naar het strand.
Groetjexx