fantasieloze roofdieren

Toen ik dat e-mailtje binnenkreeg, heb ik er even met een paar mensen over gepraat - en die raadden me een paar dingen aan: meer informatie vragen aan de Joan van het mailtje, en daarna er meteen werk van maken, ook V op de hoogte stellen, want hun advokaat had mij ook meteen gewaarschuwd toen de duitse vestiging door had gegeven dat ik iets met hun merk zou gaan uitspoken.

Hieronder eerst mijn korte briefje naar Joan:

Toen heb ik meteen Catarina gebeld - die wilde de e-mailtjes wel zien, dus die heb ik doorgestuurd met een (zo goed mogelijke) engelse vertaling en daaronder dat ik toch maar snel katalaans moest gaan leren.

Nog geen minuut later stuurde ze me er eentje terug, met een heel korte inhoud, alleen maar de volgende drie leestekens   :-)   - een glimlach dus, nou weet ik alleen niet waar die op slaat, de inhoud van de e-mailtjes, mijn (gebrekkige?) vertaling of mijn voornemen voor wat betreft katalaans. Volgens jan-piet maakt het ook helemaal niets uit, omdat het een uiterst positieve reaktie is, zonder 'grappige' bijbedoelingen, want dan zou ze wel een ander tekentje gestuurd hebben   ;-)   (knipoog, ironie?),   ;-P   (uitgestoken tong, uitlachen?) of ...

Op een antwoord van Joan moest ik wat langer wachten, dat kwam de volgende middag pas - maar goed ook, want anders had ik het meteen op de site gezet, en nu (mede op aanraden van Manú) heb ik het eerst doorgestuurd naar Catarina en gebeld met de politie om aangifte te doen. Van de politie kreeg ik te horen dat ze niks konden doen zonder konkrete bewijzen - ze noemden een gewaarmerkte band van de uitzending en een eksemplaar van de roof-cd.

Zo'n band was er niet, want het was een live-uitzending vanuit een mobiele radiowagen, waar geen backup-tape van gemaakt was, maar Joan was zo slim geweest om met een paar vrienden (als getuigen) alsnog een paar roof-cd's te kopen, want daarmee had ze meteen het in de uitzending genoemde verkoopadres gekontroleerd - Catarina liet weten dat de juristen van V met die aktie heel erg in hun nopjes waren (omdat elke cd-brander een soort handtekening achterlaat op een cd en het vinden van die brander meestal een aanwijzing is voor medeplichtigheid van de eigenaar ervan).

En als de twee gekochte cd's niet dezelfde handtekening hadden, maar verder wel identiek waren, was er waarschijnlijk sprake van een wat professionelere opzet van de 'studio' waar de cd's gebrand waren, zouden er misschien nog wel meer roofprodukten gevonden worden (niet dat dat voor mij belangrijk was, maar het zou justitie kunnen aansporen om de politie na wat ekstra onderzoek een inval te laten doen).

Catarina had via Joan kontakt gelegd met de lokale omroep en daarmee afgesproken dat die zich van de domme zou houden en het verkoopadres van de cd van 'Karina Ribben' of haar band 'Kribbendam' gewoon doorgeven, als daarom gevraagd werd door luisteraars.

V's juristen hadden via Catarina aan Joan ook nog voorgesteld om iemand anders vandaag of morgen nóg een cd te laten kopen - misschien was er zelfs in Joan's woonplaats een bedrijf te vinden dat over een paar maanden een jubileum te vieren had en meteen een heel pak cd's af zou willen nemen om rond te sturen als relatiegeschenk met eventueel zelfs een aangepaste opdruk (daarmee zou het netwerk rond de 'studio' ook wat bekender worden), maar dat moest niet al te opvallend gebeuren dus het bedrijf moest écht lokaal gevestigd zijn (omdat ze anders de uitzending niet hadden kunnen horen), zo weinig mogelijk mensen moesten ervan weten, en het moest een bouw- of energie-achtig bedrijf zijn (of op een andere manier aan de inhoud van de nummers gerelateerd kunnen worden).

V zou uiteraard alle kosten terugbetalen en het bedrijf voorzien van een ander relatiegeschenk (te denken viel aan tassen of rugzakjes met klitteband-sluiting en bedrijfslogo of iets dergelijks), of als ze dat liever hadden in plaats daarvan (zonder ekstra kosten) mijn échte dubbel-cd (en dat zou ik natuurlijk wel heel erg leuk vinden, omdat mijn muziek daarmee onder oren kwam van mensen die er niet specifiek naar gezócht hadden) zo snel er voldoende eksemplaren van beschikbaar waren, dus mogelijk nog voor die in de winkel lag - alleen dan wel zónder aan het bedrijf aangepaste hoes of cd-opdruk (omdat ik daar principieel op tégen was, en V was er zélf ook niet echt vóór), maar wel met een ekstra inlay namens dat bedrijf (mochten ze ook later zelf toevoegen, als er te weinig tijd was om dat door V te laten verzorgen).

Groetjexx
Dåvina mithû Sprute