koppige foto's
Oeioeioei, dat had heel wat voeten in de aarde - er moesten namelijk 'échte' foto's gemaakt worden van mijn kop voor in het boekje bij de cd's. Dat de mensen die naar mijn muziek luisteren, ook weten uit welke grote mond dat geluid komt.
Normaal heb ik er geen moeite mee als ik op een foto terecht kom, maar om er echt voor te gaan poséren, dat is muziek in een heel andere toonsoort. Om het maar even kort te zeggen, een toonsoort die ik niet aangenaam vind - ik voel me daar erg opgelaten bij, denk dan ineens heel erg dat iedereen die die foto's ziet me maar een tutje vindt, en dat er van alles niet aan me deugt.
Op een gegeven moment zei de fotografe tegen me: "Weet je wat we doen, we gaan de studio uit, beetje wandelen, beetje kletsen, zoeken een lekker plekje in de zon of zoiets en dan schiet ik gewoon wat plaatjes met een simpel digitaal toestelletje, niet met die statiefspullen en extra belichting en andere mensen erbij, wat vind je daarvan?"
Ik vond het best, die studio begon ondertussen ook behoorlijk warm te worden van alle lampen die er brandden - wat een verschil was dat opzitten en pootjes geven toch met de muziekstudio waar je zelf aktief bezig bent.
Uiteindelijk heeft ze wel een paar filmpjes volgeschoten (al heet dat bij digitale foto's vast niet zo, flash-kaartjes meen ik) - de meeste van die foto's hebben een muur als achtergrond (zie de plaatjes hiernaast). Gelukkig was Marieke buiten vrijwel meteen begonnen met knippen, want toen we eenmaal in het park bij de fontein op een bankje zaten, waren we zo aan het praten, dat de kamera kompleet vergeten werd - en niet alleen door mij.
Het was erg gezellig en als ik nog een keer ergens foto's voor nodig heb, hoef ik niet naar een (andere) fotograaf te zoeken - ik bof toch wel met de mensen die ik tegenkom.
Voor het portretachtige deel van de voorpagina is een van de knipsels van deze 'wandeling' gebruikt - voor de échte foto's zul je m'n dubbelaar moeten bekijken (of liever: aanschaffen).
Dat had ik helemaal nog niet verteld: tot en met deze 'aflevering' stonden mijn verhaaltjes (eerst alleen) op de webruimte waar jan-piet zijn vriendenklub heeft kunnen onderbrengen (dat was eerst voor tijdelijk bedoeld, maar blijkbaar hoeft hij niet weg - en nu ik dus ook niet meer) - hij heeft ervoor gezorgd dat ik dit eigen plekje kreeg, niet al te ver uit zijn / hun buurt, dus we zullen elkaar vast blijven zien. Waarschijnlijk was dit wél mijn laatste bijdrage op jan-piet's forum (daar hebben al mijn stukjes trouwens een andere titel en soms heb ik ze voor hier een beetje herschreven).
Groetjes, x