na die onmetelijke zee overgevaren te hebben in hun pantoffels konden zij er zo goed mee uit de voeten, dat ze een wedstrijd hielden. het eindpunt van die wedstrijd was het strand van het land van de bieken en daar kwamen ze bijna op het zelfde moment in volle vaart aan. toen merkten ze ook, dat ze niet eens hoefden te remmen, want ze reden zo het strand op.
"halt! wat doen jullie hier?" riep een zware stem uit de lucht.
een vreemde vogel naderde hen en landde naast hen op het strand.
hij was een stuk groter dan zij, maar fot en beppa waren helemaal niet bang voor hem.
"nou gewoon", zei fot, "wij komen van een krant van mensenland en de baas wil dat we foto's van jullie maken en dat we jullie interviewen"."wat is interviewen?" vroeg de vogel, "en wat zijn foto's?"
o, wat een domme vogel was dat.
"een foto, nou ja, die maak je en dan krijg je net zoiets als een tekening, alleen gaat het veel vlugger dan een tekening maken, en het ziet er altijd precies zo uit als het origineel".
"en hoe doe je dat dan?"vroeg die vogel.
jongens, was het niet om te huilen, het leek wel alsof die vogel helemaal niets wist, niets.
"foto's maken doe je met een fototoestel", zei beppa.
fot dacht: nu gaat de vogel vragen, wat een fototoestel is, en jawel, hoor.
"wat is een fototoestel?" vroeg de vogel.
beppa zei: "fot, dat is híj, is een fototoestel. vroeger hadden krantenmensen fototoestellen om mee te nemen, maar omdat ze zoveel foto's gemaakt hebben, zijn ze zelf fototoestel geworden".
"o ja ... natuurlijk", zei de vogel, maar je kon aan zijn bek zien, dat hij er nog steeds niets van snapte.
toen vroeg de vogel: "en wat was dat andere dat jullie met ons wilden doen ook-al-weer?"
"interviewen, dat is ... eh, een vraaggesprek houden".
de vogel snapte dat ook al niet en fot zocht naar andere woorden om het uit te leggen.
"interviewen ... dat is samen-praten, op een speciale manier. wij stellen vragen en daarop geven jullie antwoord en dan gaat beppa in het midden zitten, zodat ze alles goed kan opnemen, want daar is ze tenslotte band-opname-apparaat voor, of niet soms?"
"ja, daar heb je gelijk in", zei de vogel en hij snapte het weer niet.
"het spijt me dat ik jullie nog niet heb gezegd, wie ik ben, maar dat komt, omdat ik jullie niet kende. ik heet spuig en ik moet opletten dat er niets uit de spui-gaten loopt, wat dat dan ook mogen zijn. ik moet erop letten dat de slechte bieken, die weggejaagd zijn, en niet terugkomen. jullie zijn mensen en daarom mogen jullie verder gaan".
"dankjewel spuig en tot ziens".
"wij wonen achter het grote-zand hier recht vooruit", riep spuig nog, terwijl hij wegvloog.
fot en beppa riepen: "bedankt", maar dat zal hij wel niet meer gehoord hebben, want hij was al heel ver weg.