waarin we afscheid nemen van missel en al de anderen die we in andorra hebben leren kennen.
als missel en ik weer in vogelstad zijn, staan alle vogels die ik ken, op ons te wachten om afscheid van me te nemen.
het laatste neem ik afscheid van rithy en noia en noi en als ik wil betalen voor mijn vakansie zeggen noi en noia tegelijkertijd dat ze niets aan geld hebben; dat ze hopen dat ik 'n prettige vakansie heb gehad en dat ze genoeg betaald zijn met een blij gezicht; als ik mijn geld dan toch kwijt wil, dan moet ik het maar naar de vogels in de bolhuizen aan de andere kant van de grot brengen.
als ik vraag welke huizen en welke vogels ze bedoelen, zegt noia dat ze de vogels in de beschilderde huizen bedoelt; dat zijn vogels van de andere partij.
de vogels van die partij denken dat ze alles kunnen kopen en dat ze alles kunnen doen als ze maar genoeg geld hebben.
noi zegt dat het die huizen zijn, waarop geschilderd staat: veel verdienen, domoor.
dan zeg ik: "nee, laat ik dan mijn geld maar op zak houden, misschien kan ik er iemand die het nodig heeft nog eens een plezier mee doen".
missel stoot me aan en zegt: "zou je niet eens ophouden met kletsen, en meegaan, want ik denk dat die bus, waar je mee teruggaat naar spanje, de bus die je naar je vliegtuig terugbrengt, ik denk dat die bus al lang op je staat te wachten".
"je hebt gelijk, missel", zeg ik, en dan kus ik iedereen vaarwel, "kom missel, dan gaan we".
missel vliegt met me mee, naar de plaats waar de bus staat te wachten en ze wijst onderweg nog op watervalletjes en verborgen grotten en ze wijst me nog allerlei vreemde planten aan.
en dan zijn we ineens op de plaats waar de bus wacht.
alle andere toeristen zitten en liggen in de zon en de chauffeur zwaait naar ons.
we landen naast de bus en daar neem ik dan afscheid van missel, ik beloof haar dat ik haar zal schrijven en ik moet de afspraak maken dat ik volgend jaar weer mijn vakansie in andorra zal doorbrengen, dat beloof ik dan maar, want het is me erg goed bevallen in het kleine landje in de bergen tussen frankrijk en spanje.
dan stappen we naar de chauffeur toe, en samen met hem gaan missel en ik de herberg in, waar we koffie drinken en gezellig rnet elkaar praten.
na een tijdje staan we op en wandelen naar buiten.
dan neem ik nog een keer afscheid van missel en daarna vliegt ze weg, terug naar vogelstad.
"tot volgend jaar, toeke", roept missel nog.
"ja, tot volgend jaar, missel, doe iedereen de groeten", roep ik haar achterna.
als missel niet meer te zien is, roept de chauffeur: instappen, allemaal instappen ...
amsterdam, kaatsheuvel, tilburg.
020374 - 120474.