De 'Guin', ook wel 'spoor van de eenhoorn' genoemd, komt alleen voor in de binnenbossen langs kronkelende rivierbeekjes op de glooiende oever. De plant vermeerdert zich door een wortelstok die in een min of meer rechte lijn langs de beek voort-zigzagt en om de 3 - 4 maanden, dan weer links, dan weer rechts van de wortelstok een nieuw blad-bloem-rozet op de oever laat ontstaan, ongeveer een meter verder dan de/het vorige; op het moment dat de bloemstengel (hoorn) begint te groeien, lost het stuk wortelstokverbinding met het vorige rozet op, nieuwe wortelstuk is dan alweer 30 - 40 cm verder, de plant loopt dus echt, zij het met bijzonder langzame passen, langs de oever.

Als een (jong) stel hand in hand het pad van de Guin gaat, stilstaat bij de op dat moment bloeiende hoorn, met de handpalmen langs de manen streelt *) zodat de handen okerig worden van het stuifmeel, die vervolgens zachtjes langs de hoorn omhoog vegen, waardoor een deel van het stuifmeel daarop achterblijft, en daarna de rest van de pollen in elkaars wenkbrauwen en voorhoofdshaar achterlaten, wel, in het nederlands zou dat een 'hoffelijk / formeel aanzoek' genoemd worden. Híér is het de aanzet tot een klein feestje op dezelfde dag, een groter feest aan het eind van de oogsttijd en het begin van de bouw van een nieuwe woning of de verbouwing van een bestaand huis ... en de Guin feest mee: de op bovenstaande wijze aangewreven hoorn verandert langzaam van kleur, wordt uiteindelijk bloedrood en scheurt vanaf de top open in een bloemvormige stralenpracht. Aan de uiteinden van deze stralen ontstaan spiraalvormige zaadjes met een drietal vleugeltje die bij rijpheid op de wind wegwentelen.
Deze 'bloem' blijft meestal schitteren tot zeker half november (ook al is misschien al in april ontstaan). De stuifmeelmanen verliezen snel na het aanwrijven de rest van het stuifmeel en daarmee goudgele gloed; het worden zilverwitte strengen en de bolletjes die voorheen de pollen bevatten, groeien uit tot belletjes die bij iedere windvlaag een helder tintelend geluid laten horen.

Ook door langslopende of -vliegende dieren, of door de wind, komen pollen op de stempelhoorn terecht, maar deze bevruchting leidt niet tot de hierboven omschreven rode 'bloem', wel tot het spiraalzaad op de dan soms enigszins barstende top van de hoorn.

*) eerst de één, en als die het ritueel heeft uitgevoerd, met hand, hoofd, hart en lieve woorden, dan de ander ... in de tussentijd hebben de manen zich omgedraaid, zodat de onbestreken kant nu naar buiten is gedraaid. De periode die nodig is voor dat omdraaien komt meestal overeen met de tijd die verstrijkt tussen het vergarende strijken van de ene partner en het moment dat de andere hetzelfde wil doen ... soms heeft de tweede partner (een paar dagen) bedenktijd nodig en dan draaien de stuifmeeldraden zich óók pas om als het juiste moment daar is ... een emotionele wisselwerking tussen verschillende levende wezens die ik verder alleen diep in het regenwoud aantrof.