oplossingen om de schijn op te houden zouden zijn:
[1] gordijnen kopen en mezelf onzichtbaar maken;
[2] mijn huis anders inrichten (hoewel het dan mijn huis niet meer zou zijn, maar 'n gekopieerd modieus hok);
[3] midden in de nacht het huis verlaten en er nooit meer terug komen, elders gaan wonen, in een ver buitenland, in hotels, op gemeubileerde kamers, in een kampeerwagen, onder een brug (keuzes, keuzes, maar gemaakt op eigen voorwaarden, nee, dat niet echt);
[4] ... [volgt - is even uit het hoofd gevlogen]
wat ik vooral niet moet doen, is me overgeven aan de zogenaamde normen, die bestaan uit het slaafs volgen van een door kerk-of-staat opgelegde normering, die met het draaien van de wind aan wijzigingen onderhevig zijn (maar in HUN-naam, denk niet zelf na over wat je mooi of prettig vindt), want hoe vaker de wind draait, hoe minder je op je eigen weersinzichten durft te vertrouwen, en je paraplu pakt, op het moment dat de klepperende muil op de buis zegt dat het gaat regenen - ay, maar deze week had het wel een hemelsblauwe plu moeten zijn, loop jij nog steeds met die rooie, dat is zóóóó vorige eeuw.
het is natuurlijk lastig om je eigen keuzes te maken, en ze te aksepteren als jouw keuzes (de goede of de ogenschijnlijk verkeerde), en soms kun je dan aan anderen vragen wat zij zouden doen in jouw geval - nou, zij zijn jouw geval niet, dus hun oplossingen zijn niet jouw oplossingen - maar het lijkt alsof ze je bevestigen in de juistheid van je keuze of juist de twijfel daarover - ben je nou iets opgeschoten? - ik dacht het niet ... maar het blijft natuurlijk wel lekker om je te verschuilen achter een vage meerderheid die de dingen op 'n bepaalde manier doet, bah ...
wat de oplettend lezende kindertjes opvalt, is natuurlijk:
[1] dat de dwang van wilde schreeuwers met valse argumenten heel gemakkelijk vertaald wordt in onderdrukking van stemmen die wat anders zeggen, en daar mogelijk wel echte argumenten bij/voor aandragen;
[2] dat de 'bescherming van de jeugd' niets anders is dan het vergroten van de mogelijkheden tot indoktrinatie, want als er in een ontvankelijke en onderzoekende periode geen alternatieven beschikbaar zijn, dan moeten de onderwijzers en schriftgeleerden wel gelijk hebben, en dan worden latere konfrontaties met andere (denk)beelden gemakkelijk weggestopt onder de muts van getolereerde afwijkingen (zie eens hoe ruimdenkend we zijn) of perversie (zelfs dat soort mensen krijgen de vrijheid, mits ze zich aan de wet houden, maar over welke 'wet' gaat het dan), want daar hoort immers alles thuis wat niet 'normaal' is;
[3] ... [volgt ook nog - weleens - het raam stond open, blaadjes weggewaaid]
een rechter die zelf ordebewaarder speelt, heeft de neiging uit te groeien tot (zalvende) despoot.
als je onderbuik jeukt, moet je niet op je hoofd krabben en de oorzaak van de jeuk buiten jezelf leggen.
niets zo gemakkelijk om interne problemen op te lossen, als het kreëren van uitwendige vijanden.