de laatst gevonden rust in een kort gesprek om niet,

het horen van je stemgeluid over der jaren stilte heen,

was legitieme smoes de reden, of serieuze vraag daarop,

het voortgangspad betreden, met aarzeling in de kop,

onderhuids voortdurend het meetrillend hooglied,

schoorvoetend en zonder besluit zo stil ter been.

· · ·

voortijds op basis van dommig niet doorgedachte loopsheid

kwamen onmenselijk snel genomen besluiten,

stompzinnig afgesneden poot, te laat terug aangenaaid,

het ding was lang al dood, bleef levenloos, verdraaid,

daardoor onmogelijk ooit meer voortgebrachte grootsheid,

samen onwenselijk slechts in dromen te uiten.

· · ·

weerzien van wat me aan jou zo lang al bekoorde,

wetend dat ondanks alles we elkaar toebehoorden,

we zongen niet altijd stemmig in akkoorden,

ging mijn voorkeur naar 't zuiden, de jouwe naar 't noorden,

maar naast de leegblijvende kribbe die de koppeling verstoorde,

spreken we liever toch van « de verhoorden » ...