... is een krankzinnige vorm van geluk, een zoet en kalm eiland in een oceaan van letterrijken.
gelukkig voor de onbeletterden zijn de letterrijken het daarmee niet eens: zij menen dat het geluk afhankelijk is van letterrijkdom, maar zij beseffen niet dat rijkdom uit twee begrippen bestaat, waarvan het tweede niet voor niets ervoor gekozen heeft in de onbenadrukte ruimte zijn verwoestend werk te doen: de rijke ís dom.
en toch, ook déze verslaving begint net zo onschuldig als andere zaken in die kategorie, gewoon een keertje proeven ...
de eerste keer lijkt het alsof er een wereld voor je open gaat, waarvan je het bestaan mogelijk al verwacht had (omdat anderen je daarvan met glazige ogen keer op keer verteld hadden), maar waarvan je niet vermoed had, dat je daar zélf zo weinig voor hoefde te doen: geen lesprogramma's met herhalingsoefeningen en testen, alleen maar het in je hoofd stoppen van een pilletje "alfabet" - slechts 26x kauwen, werd er bijverteld, maar jij, het zekere voor het onzekere nemend, had wel 60x gekauwd en er bleven golven nieuwe ervaringen op je aan rollen.
achteraf was je maar wat blij, dat je zo begerig en volhardend was geweest, want je bleek voorgelogen te zijn - uiteindelijk waren zelfs die 60 kaakbewegingen niet voldoende, want daarna bleven er nog steeds onherkenbaar raadselachtige tekens over - niet dat dat zo heel erg was, want door het vergelijken van je ervaringen kon je een deel daarvan inpassen en daarmee van de lijst 'onbegrepen' schrappen.
op die eerste kick volgde binnen de kortste keren de behoefte aan een volgende en aan nog een ... je was verslaafd voor je het in de gaten had - het eerste pilletje aannemen deed je in feite de das al om, veilig proeven bestaat niet, zelfs een toevallig meegekomen artisjokhart op een stuk pizza kan je al levenslang tekenen.
wat erger was, om enigszins de eerste roes-ervaring terug te krijgen, had je niet meer voldoende aan één pilletje, vrijwel ongemerkt verhoogde je de dosis tot een folder, een krant, een boek aan letterpillen, maar wat je ook méér innam, het haalde het niet bij de verruiming van je blikveld die die eerste keer optrad - zeker, je zag steeds meer, herkende meer, kon over meer meepraten, maar die euforie van die eerste lezing, die wilde maar niet terugkomen - bibliotheken verslond je, abonnementen brachten je herhaaldelijk aan de rand van een persoonlijk faillissement, maar toch, een informatieverslaafde geeft daar niet om ...
je begrijpt dat dit een waarschuwing is, gericht aan diegenen voor wie het al te laat is, die er niks meer aan hebben ... met bovenstaande geef ik aan, dat ik een échte letterjunk ben, net zoals jullie die dit lezen ... als je alles hierboven meteen begreep, heb je het al onomkeerbaar zwaar te pakken en is er maar één konklusie mogelijk: je bent ongeneeslijk, en tot de dood erop volgt, beletterd.