danspartijtje

ondanks dat ik wat vroeger dan normaal van huis vertrokken was - de beeldbuis had de moed opgegeven om mij met héél leuke en ontzéttend gezellige spelletjes te vervelen (terwijl de zaal toch vol zat met erg enthousiast publiek, hopend op een waardeloze hoofdprijs of vijf minuten lokale wereldfaam - want bij ons in het dorp kijkt iedereen - al was het maar door een ontzettend dom en volledig naast de plank geslagen antwoord) - kwam ik toch bijlange na niet als eerste langs de entree- en garderobe-balie ... ik viel midden in een gezelschap licht-geanimeerd pratende mensen, met een disko die bemand werd door twee jonge gastjes, die vooral erg ouwe muziek draaiden (vinylplaten, geen cd's), die misschien een verademing was voor de jeugd van toen, maar die nu niet echt, zeg maar echt niet, uitnodigden om met de beentjes ritmisch op en van de vloer te gaan ...

later, na wat vragen/klachten van bezoekers en een aansporing door de organisator om ervoor te zorgen dat men aan het swingen ging en dat blééf doen, werd de muziek stilletjesaan beter en raakte de vloer langzamer­hand gevuld met meer dan anderhalve paardekop (en ja, daar was ik er dan één van) - alleen bleek ik niet daar bezig beweeglijk te zijn waar 'eigenlijk' de dansvloer gepland was (ik dacht met mijn simpele hoofd, dat die was waar zenuwachtige lampen heen en weer gleden, maar) die was bedoeld in 'dat hoekje links', waar na verloop van tijd ook wat mensen aan het bewegen sloegen (gelukkig maar, want anders had ik mij natuurlijk zwaar belazerd gevoeld, zomaar dansen in een praatgedeelte) ...

uiteindelijk raakte de zaak net zo vol als bij eerdere gelegenheden en bleek het gezelschap tamelijk gemêleerd, met ook een paar mannen en vrouwen die honger hadden - het (op afstand) hongerigste mannelijke exemplaar was laatst ook elders al gesignaleerd, bleek toen vooral in het bezit van 'n woordenschat waarvan het hoofd­woord 'neuken' was, zo werd me gisteravond herteld, met als voorbeeld van terugkerende en úíterst stimule­rende zinnen "hou jij ook zo van ..." en "hoe vaak ... jij per week", terugkerend, vast wel om de reden dat er geen antwoord op kwam en de snel wisse­lende gesprekspartners de vragen misschien niet gehoord/verstaan hadden - hérteld schreef ik hierboven, om­dat de gespreksvorm me op die andere plek door een geïrriteerd 'slachtoffer' van de oorvervuiling ook al meegedeeld was, maar nu kreeg ik er een beeld bij ... een wat vaag beeld weliswaar van iemand die volkomen zou kunnen voldoen aan het idee van glibberige aal zoals iemand anders mij dat eens omschreef - misschien had ik toch een keer moeten luisteren naar het taalgebruik waarmee hij keer-op-keer (erg tijdelijk weliswaar, maar toch) een nieuw visje aan de haak sloeg ...

als ik mij goed herinner, wat ik vanuit een ooghoek gezien had, kwam deze laat-dertiger binnen samen met een blonde en volledig in het wit geklede leeftijdsgenote (wier dansbewegingen het beste omschreven kunnen worden áls en vergeleken mét die van de stervende zwaan uit tsjaikovski's ballet), die hij vervolgens achterliet in zijn dwarrelvlucht tussen alle (andere?) bloemen in het pand - regelmatig, als hij meer ruggen in beeld kreeg dan open ogen, keerde hij bij haar terug, smoesde wat met haar en dan leek het weer even gezellig te worden, tot hij het volgende vrolijke kippetje in het oog kreeg en het zwaantje niet meer bestond ...

na een van die bewegingen vluchtte zij het pand uit (zonder jas, wellicht in de hoop dat hij haar achterna zou komen rennen, maar dat gebeurde natuurlijk niet, na een kwartier of zo kwam ze verkleumd weer naar binnen, hij had er niks van gemerkt) - op het laatst van de avond, toen de spoeling verse vrouwen erg dun geworden was en hij weer terugvluchtte naar zijn blanke redster, bleken zalvende en zoetsappige woorden alleen niet meer voldoende te zijn, want even later stond het 'stel' te klefbekken op een manier waarop zij een (stilletjes en alleen dankzij omarming overeind blijvend) louter ondergaand beeld werd en hij met zijn tong tot ver onder haar hart reikte, zeg maar, tot zowat in haar baarmoeder (als ik er niet op gewezen was, had ik het hele tafereel gemist, maar wat ik daarna niet miste, was het vervolg) ...

uitgerekend midden in die partij 'droog'vrijen kwam er een wulps ruikend jong ding langs, dat hij nog niet eer­der had proberen te bespringen, hij was (erg onverwacht, als ik zo vrij mag zijn) zowaar afgeleid - zwaantje's baarmoeder merkte het verschil in aanraking (van hete wellust tot koude mechanika in één tongestreek), dwong hem zich uit haar lijf en mond terug te trekken, stampte (maar wel op z'n zwaans) naar de garderobe, plukte haar jas van de haak en verliet het pand, waarop hij na hooguit één keer ademhalen achter het nieuwe parfum aanwandelde en zijn wervings­kam­panje op haar losliet - ze was zomaar niet geïnteresseerd, dat was vreemd, het liet hem erg verbaasd achter, fronsend en bijna wankelend staarde hij enige minuten naar de plek waar het lok­kende parfum nog wel was blijven hangen, maar waar verder niemand meer stond ...

toen er na een uur verder dwarrelen alleen nog maar ruggen zijn kant op keken (en daarvan ook steeds minder) en hij steeds na een paar passen al van looprichting moest veranderen (want die misschien, o, nou, die dan) en het gebied waarin hij dat zigzaggen deed veranderde in een tamelijk snel groeiende open arena (zonder de door mij daar verwachte leeuwinnen, dubbele pech), besloot hij niet te wachten tot iemand hem op aanraden van de direktie in z'n nekvel zou grijpen en bui­ten zou gooien, maar sloop weg, hij zocht schielijk in de garderobe z'n jas op (stond daar nog even mee te praten, of misschien probeerde hij z'n bindmiddelverhaal nog even uit op de garderobejuf) en verdween in de kilte van de nacht ...

ondertussen was de muziek van uiterst dansbaar jaren tachtig allang (zeker twee alinea's terug) aanbeland bij anno nu house-, skretsj- en louncheparties - de samenstelling van het dansende publiek veranderde wel wát, maar niet alteveel - nu waren de dj's pas op hun eigen terrein aangeland en werd pas duidelijk waarom er geen cd's gedraaid werden ... heerlijk ...

iets na drieën werd een uitsmijter ingemixt (ingemixed volgens de taalkurie) en toen nog een tweede, maar daarvan heb ik het einde niet afgewacht, het was mooi geweest ...