iedereen die nu nog durft beweren dat mijn lieftallige echtgenote (al vijfentwintig jaar) geen gevoel voor humor en drama heeft, komt bij mij voortaan op de koffie met een forse scheut mosterd ... bovenstaand e-mailtje is namelijk de aankondiging van mijn halve-eeuwsfeest, de dag waarop ik mijn naamgenoot van de kleine zaadjes en de grote bomen recht in de ogen kan kijken ... gelukkig kregen we van veel mensen te horen, dat ze niet in waren voor stiekeme spelletjes, zij kenden sara en mij al langer dan vandaag (of waren inmiddels gelukkig getrouwd, waarbij ik me afvroeg wat dat er nu weer mee te maken had) ...
een beperkt aantal van mijn vrienden (mijn zo-ge-naam-de vrienden, bedoel ik) probeerden om achter mijn rug om een vluchtig rendez-vous met mijn geliefde te maken - zij ging daar steeds op in, maar iedere keer als zij vermoeid, zweterig, met haar haren in klitten en toe aan een hete douche terugkwam van zo'n afspraak, zei ze, weer zo een die het niet over een kado voor jou wilde hebben - dan wist ik wel hoe laat het was ... terwijl zij zich waste, hield ik me dan bezig met het voorbereiden van een reinigende maaltijd ...
mijn vijftigste verjaardag heb ik in mijn eentje doorgebracht, want sara had die dag drie afspraken met vrienden van me ... toen ik 's avonds ladderzat van het mezelf namens alle vrienden en vriendinnen toedrinken op de driezitsbank naar de film van ons huwelijk zat te kijken, kwam ze met o-benen strompelend thuis, met de mededeling: "ik geloof dat ik ze nou allemaal gehad heb, tijd dat je wat nieuwe vrienden maakt, brammetje, en hopelijk zitten er dan wat bij die weten hoe ze iemand kunnen laten genieten" - "ja, lieve sara, was het wel een béétje gezellig voor je, anders vind ik dat je je niet meer zo moet opofferen voor mijn geluk" - "het ging wel, maar ik ben nu echt toe aan een heet bad van drie uur of zo" - "kan ik iets voor je doen, lieve?" - "ja, schat van m'n eksterogen, doodgaan" ...
dat is een grapje tussen ons, dat heeft ze verzonnen toen we pasgetrouwd waren en op huwelijksreis op een grote kroesboot, want toen was ik voortdurend zeeziek en moest zij in haar eentje nieuwe vrienden maken, elke dag een paar ... aan het einde van de vaartocht had ze een helemaal gerimpelde huid van het vele douchen ... en wij staan geen van beiden op feesboek, dat spreekt vanzelf, want je gaat toch niet al je privé-foto's op het net kwakken ...