daar breng ik bij deze dan verandering in (en ik zou in de vorige zin de voorzetsels "op" en "over" geschreven hebben als "over" en "voor" respektievelijk, maar dit terzijde) ...
er is met name een gebrek aan marginale stootblokken, om te verhinderen dat bij vochtig weer de papieren treinen van het prototype afrijden - maar ook het opkrullen bij overvloedige regenval van de rails bij ongelaste koppelingen blijkt een pijnpunt ... door gebruik te maken van om-en-om haaks op elkaar gelegd en gelijmd meerlagig golfkarton (draineert zichzelf zonder verder erg veel onderhoud te vereisen) als basis is de ondergrond onder alle weersomstandigheden redelijk stabiel te houden ...
het voorstel om een rangeerterrein van vliegerpapier te maken bleek helaas volgens onze ingenieurs en andere fantasten in het geheel niet bruikbaar ... zeker, het spul is licht van gewicht en een halftransparant genot voor het oog (maakt het in veelvoud opslaan van bouwtekeningen overbodig, want voor het geoefende oog is door die toplaag heen de onderliggende struktuur van pijpen en lijnen zeer herkenbaar), maar spontaan rond- en opvliegende terreinen zijn meer het terrein van de science fiction (en een gevaar voor de mensheid, zolang asimov's wetten van de robotika er niet door andere wetten gedwongen onomzeilbaar op van toepassing zijn gemaakt) ...
vervelend genoeg heeft het gebruik van vliegerpapier voor treinen ook meer na- dan voordelen (wat filosofische dwaallichten die hun kermiswijsheid in/uit een leren bal zien/halen daarvan ook menen), laat ik dus met het voordeel beginnen ... het spul is uitbundig gekleurd en levert dankzij een verlichte trekkrachtsterkte minder druk uit op de wielassen, maar heeft de neiging om uit het spoor te dwarrelen, te weinig massa om richtinggericht in te kunnen zetten, geen groter bereik dan de lengte van de op- en afgewikkelde spoeldraad (gelukkig geen koper), uiterst beperkte inzetbaarheid vanwege sterke windgevoeligheid (kan zo'n negen maanden op een jaar alleen op naar het oosten leidende trajekten gebruikt worden en staat de rest van het jaar stil of boemelt een beetje in andere kompasrichtingen), maar rimpelt bovendien bij de lichtste vormen van ontmoete ochtendmist al gauw tot een als vervoermiddel onherkenbare massa met uitvergrote luchtweerstand (en een veel te kleine kabine voor de treinvoerder) ...
een van de extern niet-ingehuurden bracht naar voor dat het gebruik van ruitjespapier met name voor passagierstreinen misschien een goede keus zou wezen - ook dat zou weer een hoop ondoelmatig gespendeerd belastinggeld betekenen - ach ja, waarom zouden wij ons daar druk om maken, als 'men' in den haag zich aan verspilling te buiten gaat en vindt dat wij, het belastingbetalend volk dat maar moeten begrijpen en als het zo uitkomt iets met buikriemen moeten doen, waar 'zijzelf' niet eens weten wat zulks inhoudt ...
laat ik beginnen met vertellen waarom gelinieerd papier afgeserveerd werd: een spoor is twee rails (lijnen zo je wilt) breed - door de schaal van het rangeerkomplex af te stemmen op de liniatuur van het bouwmateriaal hoef je nauwelijks bang te zijn voor bochten en knikken in de parallellie van de geleiders voor linker- en rechterwielen van het rijdend gedaver - en dat is meteen de makke van het geheel, want waar de uiteindelijke (tijdelijke) rustplaats van het uitgerangeerde kontainer- en bulktransport uitermate gebaat is bij rechtlijnigheid, bestaat de rest van het terrein uit krommen en bochten in vele varianten om het soepel naast elkaar kruien van de wachttreinen mogelijk te maken - rechte gestreeptheid kan daar alleen voor botsingen en ontsporingen zorgen - ook een (ronddraaibaar) schutplatform om veel heen-en-weren onnodig te maken moet niet op scherpe hoeken uitkomen ...
als ruitjespapier was, wat het met z'n naam belooft te zijn, zou het een uitgelezen bouwstof zijn om met minimale middelen (drie verkleefde lagen onder ruithoeken van 120°) een uiterst rigide konstruktie op de aardige ondergrond te maken, waarbij we er even van uitgaan dat de ruitjes glasloos zijn en uit niet meer bestaan dan de sponningen om eventueel volledig transparant materiaal in aan te brengen - wee echter degene die vanwege een storing in de muskulature motoriek misstapt en in de zeshoekige putten verdwijnt (met als gevolg verstopping in de volledige drainering, ja, ik weet dat ik nu dram, maar het regent vrij veel in kikker-te-waterland en het kan nauwelijks kwaad om daarop zoveel mogelijk te anticiperen, of er in ieder geval driftig rekening mee te houden) ...
van ruitjespapier in de vulbare omlijstingsbetekenis zou inderdaad een uiterst heldere kooikonstruktie gemaakt kunnen worden voor bijvoorbeeld passagierstreinen (geeft meerwaarde aan de term openbaar vervoer), als tenminste niet vergeten wordt om alle sponningen te vullen (een glazen bodem en dak, leverde bij testen, zelfs waar het glas onbreekbaar was, een explosieve groei in het aantal evenwichtsgestoorde passagiers op, want niet iedereen kan in het hoofd het gegeven rondbreien dat de voorbijschietende grond zich niet meteen onder de voeten bevindt) ...
ruitjespapier is echter níét wat het suggereert te zijn, want níét-transparant en bedrukt met een haakse verlijning, het prototype van hokjesgeest, waarbij elke verstoring in de haaksigheid (een rechthoekige kist levert meer luchtweerstand op dan een tubevormig gebogen exemplaar, dus laten we in gotsnaam milieu, ergonomie en ekonomie meenemen in de vergelijking en vloeiende modellen maken) kan leiden tot geestelijke afwijkingen, konflikten in de rust van een te verwachten symmetrie en daarmee struktureerbaarheid van denkpatronen ... kreativiteit in de omgang met perspektief (je weet wel: verdwijnpunten die juist het bewijs zouden zijn van oneindige parallellen, zie hoe het woord zelf zijn betekenis dubbelsporig illustreert, enkelspoor) is niet eenieder gegeven - maar dit leidt te ver van het rangeerterrein en de taal, en voor psychologiseren is dit voorbeeld te banaal ...
onze ge- en meermaals ont-plooide geesten hebben zich nu (inmiddels al een jaar of wat) geworpen op de (on)wenselijkheid van het (spaarzame) gebruik van (drie-dimensionaal) krommepapier, niet alleen omdat daarmee de hokjesgeest in een klap onwerkbaar en aantoonbaar irreëel gemaakt werd, maar vooral omdat bij elke ontdekte mogelijkheid van een al-dan-niet in z'n eigen voorkeursdimensie aangesloten kromme gemiddeld zestien nieuwe problemen hun kop opstaken en elk opgelost probleem negen nieuwe mogelijkheden aanbood ... de te maken keuzes hebben gevolgen gehad voor een toenemend aantal flippers, de meesten gelukkig tijdelijk, maar enkelen zijn definitief het spoorboekje van hun eigen hoofd kwijtgeraakt ... daarom wordt het openbaar vervoer zo snel onbetaalbaar voor passagiers (waarmee het die naam van publiekelijk toegankelijk ook alleen theoretisch nog maar zou mogen voeren, omdat het publiek zich er niet meer mee kan laten vervoeren - het vlieg-tuig is al jaren goedkoper dan de trein, als we niet naar de konsekwenties voor het milieu kijken) ...