de boomknuffelaar

"man (21) botst in holst van de nacht op boom" meldde de krant, maar de rest/inhoud van het artikeltje werd niet afgedrukt, omdat een foto van een voetballer met een apegrijns belangrijker werd gevonden, ondanks het feit dat er tijdens beide helften van het gedribbel niks van voetbal­waardig gedrag te zien was - tweeëntwintig half-aangeklede apen die een grasveld vernielden ...

de jongeman, die (net als zijn vriendin op de achterbank van de hybride auto, ongevraagd geleend van een van hun beider ouders) leerling was van het spint vitus danskollege, zat met zijn hoofd meer in de woest en wulps wentelende choreografie die zij voor hun eindoptreden hedennamiddag hadden ingestudeerd dan bij de flauwe bocht die daar al zeventig jaar lag, in de weg gelegd om de ruim honderdjarige eik heen, waarvan de grootvader (op ongeveer dezelfde plek) ooit het hart van het wetterenbos vormde, wat zich uitstrekte over een groot deel van de over-betuwe (getuige de dorpsnamen oosterhout en randwijk die ooit de bewoonde grenzen waren, met tolwegen en al) ... eerst nu wat extra informatie om de situatie ter plaatse wat duidelijker te schetsen ...

onder de eik (en daarmee is natuurlijk de opa bedoeld van de huidige) werd recht gesproken, op de offersteen onder z'n kroon werd van alles geplengd voor goede oogsten en vruchtbaarheid van mens en dier (de steen is, vermoedelijk in de 17e eeuw, naar china verscheept en is mede oorzaak van de huidige éénkindspolitiek aldaar, we kunnen dus rustig stellen dat de werkzaamheid ervan tijdens de zeereis niet negatief beïnvloed was) ...

dat oosterhout meer maar het zuiden lag dan in de goeie richting op de windroos, wordt door wetenschappers geweten aan het voorkomen van magnetisch gesteente dat indertijd tussen valburg en zetten kompasnaalden dolmaakte (over die namen valt veel te zeggen, maar dan wijk ik wel héél ver van het verhaal af) - overigens was het daar ook niet goed toeven voor melkvee, er bestaan legendes over kuddes dolle koeien die tijdens spring­vloed door roeien en ruiten gingen (maar hekken liggen veel meer voor de hand lijkt me) en de onderge­lopen uiterwaarden van de waal inliepen, op de plek die nu dodewaard heet, de arme runderen overleefden hun zwem­bad dus vermoedelijk niet, ondanks dat de meestgehoorde vertelling verhaalt van koeien die loeiend (niet gemolken worden wil dat effekt hebben) naar de maan renden, of vlogen, of zoiets (orale tradities leveren vaak meerdere versies op) ...

in de 19e eeuw sijpelde (?) het magnetische materiaal door grondwater en gasbellen heen naar het warme vuurtje binnen de aardbol, raakte in ieder geval buiten het bereik van onze draaiende richtingzoekers en vanaf die tijd was het afgelopen met dolle naalden en gekke koeien - je begrijpt dat het enkele jaren geleden plots weerkeren van de gekke koeienziekte paniek veroorzaakte in het stromengebied, en vervolgens opluchting omdat het een heel andere oorzaak had (wat ik persoonlijk dan weer een vreemde reaktie vind, want of je nou van de hond gebeten wordt of van de kat) ...

hoewel het wetterenbos in de loop van de jaren weggewandeld is (of eigenlijk, weggeduwd, opgedeeld, kaalgehakt en anderszins verkleind door de oprukkende huizenaanwas, de akkerbouw, en de industriële revolutie, maar als ik daar eenmaal over begin ...), zijn er hedentendage nog steeds mensen die beïnvloed worden door de oerenergie die er eertijds van uitging, waarvan resten hun grondgebied niet kunnen verlaten, want waar anders dan laatstelijk in dodewaard ketenen mensen zich aan bomen vast om te voorkomen dat ze omgehakt worden ... dat kapitalisten gevoelloos zijn en nergens rekening mee wensen te houden dan de stoffige vulling van hun goudzakken (en dat ze dáárvoor zelfs plannen kunnen ontwikkelen die een langere termijn behelzen dan die ze nodig hebben voor het lezen van het saldo op een rekeningafschrift is wel een beetje verbazingwekkend, maar ook weer niet zo heel erg bijzonder, als het dichtstbijzijnde eindresultaat maar bestaat uit meer positief monetair saldo) ...

maar het bericht ging eigenlijk (beter: had moeten gaan, want het was er niet) over twee bijna afgestudeerde dansers (m+v) die hun choreografie vanwege een in de weg staande boom vanmiddag niet konden uitvoeren, maar (zo heb ik bij navraag vernomen) daartoe een herkansing krijgen, zodra zij ontslagen is uit het hospitaal en voldoende gerevalideerd is (hij gaat ondertussen oost-europees leren, op aardbeienvelden enzo) ... een termijn voor haar herstel werd me daarbij niet meegedeeld, want dan had ik maar familie moeten zijn ... de telefoniste had vast een drukke dag achter de rug, dus ik heb haar hartelijk bedankt voor wat ze me wel had kunnen/willen/mogen vertellen ...