het stomme van dat telegrof-verhaaltje is natuurlijk dat de kop de waarheid minder geweld aandoet (aandeed), dan de inhoud van het stukje daarna (zoiets een artikeltje noemen, roept bij mij braakneigingen op) ... hieronder dus, in het kort, zoals meestal, als ik wat schrijf, de rare toedracht van de geweldadige waarheid:
de jongeling (sjonnie) heeft van zijn broer (eddie), om diens slagen voor de vwmbo-t-u te vieren een sigaar gekregen, want de 15-jarige wilde eindelijk ook wel eens voor vol aangezien worden en stiekem, zonder maten en klaskollega's, leren roken en een sigaar is dan wat minder belastend voor het milieu dan een filtersigaret (broerlief had vroeger graag een groene kabouter willen worden met een van zonnecellen voorzien rugzakje, maar zelfs hun ouwelui waren daarvoor al te laat geboren, dat schoot allemaal niet op) ...
sjonnie zit dus op z'n fiets, rijdt rustig rondjes over de nwe uilenburgstraat, nwe batavestraat, ouweschans, oostkade, steeds rechtsaf, met het verkeer mee en zonder moeilijke oversteken, om al z'n aandacht bij het eerste rokertje te kunnen houden (de buurt was uitgekozen, omdat hij daar niemand kende en zelfs niet toevallig een bekende verwachtte tegen te komen bij zijn stiekeme poging, maar dat vermeldde ik al) ...
eddie had de sigaar al onthoofd (eddie had ervaring in die zaken, en hij droeg een lange broek, want hij was niet bang voor opspringende ratten, waarvan, zoals we allemaal weten, amsterdams waterkwartier vergeven is) en eddie had al gedemonstreerd hoe je een sigaar aansteekt en hem pas daarna voor het eerst in je mond stak (hij had ook laten zien, dat dat bij sigaretten heel anders toeging, maar dat is hier verder niet van belang) ...
op de hoek van de ouweschans, met een redelijk goed beeld op het oosterdok, niet helemaal uit de wind, had sjonnie de brand erin gestoken, in de sigaar natuurlijk, en toen de kop rustig in het vlammetje van eddie's bijna lege aansteker rondgedraaid tot er een rood smeulend lijntje om de hele sigaar heenliep - tijd voor de eerste hijs en even proberen om die hoestrefleks te onderdrukken, waarvoor eddie hem had gewaarschuwd (dat ging niet helemaal goed, maar buiten een benauwd kuchje en lichtelijk uitpuilende ogen kreeg niemand er iets van mee, tenminste als er iemand in de buurt geweest was, wiens/wier aandacht enzovoort) ...
omdat het voor hemzelf op ging vallen dat hij hier al wel een poosje stond, stapte hij op de fiets en ging verder met zijn rechthoekige rondjes, af-en-toe voorzichtig voorzichtig aan de sigaar zuigend (lekker vond-ie het niet, maar man-worden was belangrijker), al was het maar om het ding in schroeistatus te houden - twee rondjes verder was de hoestrefleks onderdrukt of verdoofd of afgestorven, sjonnie had er in ieder geval geen last meer van, maar hij kreeg wel het idee, dat hij iets verkeerds gegeten had, terwijl hij zich niet kon voorstellen, wat dat zou kunnen zijn, want het was van het bekende fritaria-restaurant, waar eddie en hij zo vaak snekten ...
toen hij bij de volgende ronde ineens schele koppijn in zichzelf tegenkwam, dacht hij dat het misschien best wel eens aan de sigaar zou kunnen liggen (absurd natuurlijk, want hij had 'm van z'n grote broer gekregen, en als er iemand was, die hij kon vertrouwen, was het eddie wel), en hij werd ook een beetje duizelig, kon niet meer goed zien waar-ie reed en vond zichzelf ineens terug vlak voor de parkeer-reling van de kademuur - in een refleks gooide hij de brandende sigaar van zich af, maar dat ding ging niet het vuile water in, wat hem de juiste plek leek, en waar hij al werpend op gericht had, maar kwam op het achterdek van een platte woonbak terecht ...
dat de brandende kop van de sigaar door het rubber van een gasflesslang heenzakte, kreeg hij niet mee, want hij was van z'n fiets gestapt (gevallen eigenlijk, maar hij ving zich nog een beetje op, waardoor het leek alsof hij met z'n afzwaaibeen achter de bagagedrager bleef hangen, bleef uiteindelijk nog nét staan (maar z'n darmen stonden onder ontzettende druk, die wilden leeg) ... en toen werd hij weggeblazen door een wolk van vuur en rook en stukken van de gastank ... wat z'n darmen betreft, volstaat het te verwijzen naar de nadruk, waarmee hij later op een brankaar gelegd werd, waarop eerst een paar zeiltjes gelegd waren ...
na afvoering per ambulance naar het a.m.c. en verzorging van zijn wonden aldaar, werd hij gearresteerd (in feite alleen maar naar een bewaakte afdeling vervoerd) - sommige van de omstanders (waarom die daar stonden en wanneer ze die omstandige status hadden gekregen is me niet duidelijk geworden) hadden gezien hoe hij een brandende (of sputterende) vuurpijl (met of zonder een kort lontje) op het dek had gegooid (over één ding waren de getuigen het eens, het ging over sjonnie, ook al zagen en interpreteerden ze de dingen anders) ...
p.s.
de namen korresponderen niet met die van de echte hoofdpersonen in deze geschiedenis, aangezien ik die niet van hen mocht gebruiken ... in ieder geval zullen we sjonnie voorlopig niet in het wild tegenkomen, kan hij mooi ongezien doorgaan met oefenen om man te worden ...