in de ochtend van de vierde dag na de zomerzonnewende van dit jaar deed de postkoets het grote huis aan met de mededeling "we hebben er weer een" en de overhandiging van een dikke envelop van handgeschept papier met een half-transparant venster, waardoorheen een randje zichtbaar is van nog zo'n venster in nog zo'n, maar een fraktie kleinere envelop - aan de opbolling van de envelop te voelen bevinden zich in die twee enveloppen om elkaar heen nog meer, steeds kleinere omslagen, vermoedelijk ook met half-heldere vensters, allen in afwachting van de lezer van het binnenste van de kleinste verpakking, een briefje met een dringende, maar waarschijnlijk niet echt tijdgebonden mededeling van belang voor de uiteindelijke ontvanger, waarvan wij geen vermoeden hebben ...
mogelijk hoort dit postpakketje ook helemaal niet thuis in deze kontreien, is het van postkoets aan koerier aan wagenmenner aan besteller doorgegeven in de hoop dat een toevallige ontvanger de buitenste envelop herkent en weet dat het poststuk diep verborgen in lagen verpakking voor hem of haar is ... het oorspronkelijke postmerk is helaas ook niet herkenbaar, maar dat er een afzender was, die voor bezorging betaalde, is nog wel af te leiden uit de verveegde stempels met handtekeningen ...
het poststuk had nog goed weken, maanden, ja zelfs jaren rond kunnen zwerven (en helaas ons niks mee kunnen delen over de gepasseerde landschappen en het aantal handen die het doorgegeven hadden), maar regelmatig kwam zo'n dwaalbestelling bij ons aan, waar wij de verantwoordelijkheid voor aflevering overnemen van de firma posthoorn, zonder ons volgens de wetten van het distrikt schuldig te maken aan opzettelijke schending van het briefgeheim ...
de eerstvolgende zondag rond de noen wordt op het marktplein de "verzameling van de ronde tafels" gehouden, met in het midden op een lichte verhoging de tafel van de opener en de griffier (en hun beider sekondanten) en daaromheen, op voldoende afstand om te kunnen zien wat beschreven is en wat blanko, maar ver genoeg weg om niet, zelfs niet bij toeval, het geschrevene inhoudelijk te kunnen opnemen, een verzameling tafels waaraan ter buitenzijde al wie van de dorpsbevolking de wens of mogelijkheid heeft om zich vrij te maken voor het delen van de verantwoordelijkheid van het openen van de niet voor ons bestemde post onder het genoegen van een stevig maal en voldoende te drinken ...
eten en drank wordt aangevoerd vanuit de eethuizen rond het marktplein door vrijwillig personeel (alleen de bereiding ervan geschiedt door het vaste personeel van die etablissementen, want stel je voor dat een slechte kok de verkeerde paddestoelen in de soep gooit, dat zou het feest vrij nadrukkelijk verstoren) ... tussen de konsumptieproducenten en de tafelrand van schransend volk ligt de marktring, een goed bijgehouden verharde weg, waaroverheen tijdens deze bijeenkomst, die tot zonsondergang kan duren (als het weer het toelaat), in een uiterst traag tempo wagens met koopwaar en andere attrakties tegen de klok inrijden - hierin mag rustig een analogie gezien worden met het afpellen van de briefomslagen, aangezien dat (immers) ook een reis terug in de tijd is ... onder de attrakties bevinden zich mobiele speeltuinen en draaimolens voor de kinderen van het dorp, omdat die de zwaarte van de inbreuk op het postgeheim niet kunnen of hoeven bevademen - aan deze rijdende wagenkring dankt de gebeurtenis haar ietwat spottende benaming "postkermis" ...
goed, het tafereel is geschetst, laten we eens gaan kijken naar wat er middenop het marktplein ondertussen gebeurd is ... nog niet zo gek veel (wees gerust, je hebt nog niks gemist): het postpakket ligt goed zichtbaar op tafel, althans voor een deel van het toegestroomde publiek, want de tafel is ovaal en in het midden open - in dat midden zitten de beide hoofdpersonen van deze dag, terwijl de toezichthouders zich buiten de tafel bevinden, ook zittend, tegenover elkaar, aan de ooghoeken van de tafel ... de griffier heeft zojuist haar potloden voorzien van een scherpe punt en wacht tot het geroezemoes van de eters om haar heen veranderd is in volle buiken ...
de tweede helft moet nog geschreven worden - er kwam wat tussen ...