een pijnlijk staartje

de vos die aan zijn gekerm te horen nauwelijks ontsnapt was aan de val die de kippenboer voor hem gezet had, liep merkwaardig strompelend naar zijn burcht, wat de boer vanuit het zolderraam, ondanks het zwaar bewolkte donker, met genoegen waarnam door zijn nauwelijks scherp te stellen verrekijker, waarna hij een douche en een paar stevige borrels nam - die beloning had hij wel verdiend ...

de vos ondertussen verkneuterde zich bij voorbaat over het gezicht wat de boer uren later zou trekken, als hij er bij daglicht achterkwam dat de vossestaart, die hij de nacht daarvoor op de kippendief meende te hebben veroverd, eerder die week nog onderdeel was geweest van de valse bontstola van de boerin die daarmee al jaren haar status als rijk en met geld smijtend dorpsbewoonster manifesteerde - helaas viel gezond verstand in die familie niet onder de vermogens om prat op te gaan ...

en, jammer maar terecht, ook deze vossegrap had hen weer drie of vier weldoorvoede kippen gekost, wat waarschijnlijk het nachtelijk gestrompel van de slimme vierpoter met de rode vacht beter verklaarde dan wat de boer erover fantaseerde ... de vos was trouwens wel wijzer dan te gaan kijken hoe vrolijk de boer zou reageren op z'n kunstharige vondst, hij sliep liever uit met het hele gezin ...