wat er wel gebeurde, was dat het eerste pak sprinkhanen het huis hebben proberen over te nemen - ze waren waarschijnlijk ten gevolge van gebrek aan badderpoelen nogal klein van stuk - en raakten nadat ik het leidende exemplaar (herkenbaar aan zijn, of vermoedelijk, haar voelsprieten van driemaal lichaamslengte) in een transparante cel had opgeborgen, snel gedemotiveerd en verdwenen daarna ook snel uit huis, onder eerloze achterlating van de kapiteinse, die zich nog niet eens beriep op het handvest voor menselijke behandeling van krijgsgevangenen van elke diersoort voor wat betreft celinrichting, aangepaste voeding en mogelijkheden om zich te ontspannen - en dat is maar goed ook, want ik zou niet weten, wat dat volk aardig en aantrekkelijk vindt, of daartegenover als marteling beschouwt (hoewel ik me kan voorstellen, dat het gekweel van de hilversumse relnichten en de mislukte koorbledjes van hinderen voor hinderen ook deze diersoort tot versnelde levensverlating zou kunnen drijven) ...
na het doormaken van zoveel avonturen, hoop ik niet iets te moeten bezuren ...
p.s.
en daar neem ik geen borrel op, want je weet maar nooit ...