de zijde dragende mens, geen hersenspinsel

"Verre voorouders droegen zijden ondergoed" (riu.ril - Wetenschap - 31 juni)

AFAR (Ethiopië) - Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat aan de binnenzijde van de huiden die gedragen werden door de laatstontdekte Australopithecus (een oudere broer, partner, of mogelijk de vader van Lucy, die ten onrechte Neanderthaler genoemd wordt) microscopische resten van gepetrifieerd zijdeweefsel gevonden zijn - John-Paul (zoals het oudere skelet genoemd werd) werd pas onlangs ontdekt, in het verkalkte meertje naast Lucy's laatste rustplaats. Het nauwelijks verontreinigde sediment duidt erop dat het water vrij helder was.

Sporen duiden erop dat hij uitgegleden en verdronken is bij het in een kruikschaal scheppen van water voor zijn doodzieke verwante. In een laatste heroïeke poging om haar leven in ieder geval te verlengen, wist hij de met water gevulde pot naar haar toe te gooien. Onbekend is of zij wel in staat was om de bak goed te vangen of dat hij in plaats van haar armen haar hoofd raakte en haar leven verkortte, maar de schaal brak zonder dat ze van het water kon drinken, terwijl zijn laatste adem in bellen uit het meertje omhoogkwam.

Van zijn skelet zijn meer fragmenten teruggevonden dan indertijd van Lucy (door de oxide-arme omgeving waarin de arme man verteerde. De gecalcineerde bodem onder zijn met berevelresten beklede skelet vertoont sporen van wormgangen, wat er mogelijk op wijst dat hij in de eerste eeuwen na zijn dood nog enig geleed gezelschap had en bij tijden warmgelegen moet hebben. Sommige van zijn gebroken botten vertonen diepe krassen. Die zijn typisch voor de slagtanden van een volgroeide sabeltandtijger, hoewel daarvan pas fossiele resten zijn teruggevonden die duizenden jaren jonger zijn.

Na de vreemde ontwikkelingen rond de geschiedenis van de ontdekkingen van de Archaeoraptor en de Man van Piltdown was het zaak om hier nog grotere zorgvuldigheid te betrachten.

Wetenschappelijke analyse door middel van elektronische microscopen en röntgen-opnames van de geprepa­reerde cat-scanner van de Universiteit van Texas wezen uit dat de zijde-achtige sporen in John-Paul's kleding toebehoorden aan het spinsel van de zijdevlinder (Bombyx mori) of, waarschijnlijker, diens soortgenoot (B. nefari) wiens leefgebied aan de Afrikaanse zijde van de Rode Zee, zich uitstrekte van Egypte tot Somalië.

Het originele artikel, van de hand van Cornelis Klotzky Ph.D. h.c. en Andre Woodbard M.D., verscheen in het zomernummer (juli-augustus, p.217-235) van "The International Paleographic Tribune" van dit jaar.

Door: APN/Jonas Wallevisch

voor wie het interesseert, lucy is lucy genoemd, omdat tijdens 't feestje na de ontdekking (24 november 1974) de ontdekkers luisterden naar een bandje met het beatles-nummer "lucy in the sky with diamonds" ... vandaar later de andere naam john-paul, naar de auteurs (vaders) van het nummer ...

bij het artikel stonden nogal wat afbeeldingen, maar de eerste (terug te vinden op een edukatieve site voor kleine en grote kinderen), een gebruneerde foto van de te lang slapende lucy kán lucy helemaal niet zijn, omdat aan het skelet twee benen zichtbaar zijn en en er van lucy uiteindelijk minder dan een half skelet gevonden is (wat de benen betreft, uitsluitend het linker-bovenbeen en stukken van het rechter-onderbeen) ... dat zou je een slordige vorm van voorlichting kunnen noemen, maar misschien was de foto wel gemaakt van een uitgewerkte voorstelling voor een expositie van hoe en waar lucy leefde en stierf - in dat geval zou het echter een heel stuk natuurgetrouwer kunnen zijn geweest om in plaats van een skeletje lucy in haar blote vachtje op het toneel te leggen (maar dat zal wel weer te konfronterend zijn geweest voor bezoekers van die tentoonstelling) ... jammer genoeg vond ik niks wat herkomst en reden van plaatsing van die foto op lucy's pagina (en nu dus weer in het artikel) verklaarde ... de potscherf op die afbeelding is een luttele duizend jaar oud (en véél te regelmatig van vorm), vergeleken met lucy die met ruim drie miljoen jaar écht wel iets meer tikken op de chronograaf gezet had - australo­pithecus dronk waarschijnlijk uit schoongemaakte schedels van de beesten waarop ze joegen, niet uit aarde­werk, de vraag is of ze dat überhaupt konden maken met de grovere motoriek die hun lichaamsbouw en spierstelsel aan ontwikkeling toestond ...

rekonstrukties werden aangevuld met gespiegelde botten (in het plaatje hier­naast verwijzen bruine botten naar vindwerk, lichtere naar interpretatie).

serieuze vragen over of lucy wel een mensachtige is, blijven onbeantwoord ... de handen/klauwen 'zijn' krom (hoewel de rekonstrukties gebaseerd zijn op uitermate weinig vondsten), zoals bij boomklimmers, en het bekken was zo gekanteld, dat rechtoplopen langer dan een paar minuten best pijnlijk zou (kunnen) zijn (maar aangezien we niks weten over lucy's pijngevoel is dat nauwelijks een argument) ... mogelijk ook zijn de kromme botten ontstaan door een afwijking, gevolg van een ziekte die lucy het leven kostte (ik bedenk ook maar wat) ...

de originele foto van deze rekonstruktie van lucy aan de wandel
is te danken aan © chip clark, smithsonian institution.

calcineren is een zuurstofverslindend, heet, proces - daarvan kwam vast wel iets in het originele artikel terecht, maar in de vertalende samenvatting, het artikel bovenaan deze pagina dat jonas schreef, was dat lichtelijk uit de bocht gevlogen, hij had blijkbaar te snel gelezen ...

het is trouwens vreemd (zegmaar klinkklare onzin) om het zijdeweefsel te laten petrifiëren (verstenen, ook petrificeren), waardoor het uitsluitend in de verte nog op (geweven) stof blijft lijken, maar niet als zodanig te ontleden is, en het berevel alleen in (onveranderde) resten terug te laten vinden ...

om john-paul in (tamelijk zuivere) kalklagen te kunnen laten verdwijnen (ik bedoel hier verbergen), moet zijn lijk eeuwenlang overspoeld zijn door kokend/bruisend kalkwater, en helaas zou j-p dan met het water verdwe­nen zijn, onder invloed van koken en behandelen met wat tegenwoordig aktieve zuurstof heet (allemaal kort door de bocht, maar zelfs van aapmens lucy op enkele 'droge' meters afstand zou waarschijnlijk niks of in ieder geval nog minder dan indertijd zijn teruggevonden) ...

daarmee alleen al blijkt het artikel een nepper, gemakkelijker door te prikken dan de twee andere fraudezaken die erin genoemd werden:
[1] de piltdown-mens (gefrustreerd amateur-paleontoloog charles dawson begraaft waarschijnlijk zelf een met chemikaliën bewerkte schedel en nog wat, en wordt eindelijk, in 1912, een paar jaar voor z'n dood, wereldberoemd-onder-voorbehoud, want er werd vanaf het begin zwaar getwijfeld, in 1953 waren 'ze' er definitief uit, nep) en
[2] de archaeoraptor (bedoeld als de missing-link tussen dino en vogel, omdat de archaeopterix al teveel dino-kenmerken kwijtgeraakt was, om die verbinding hard te kunnen maken) - de archaeoraptor was een vol­ledig ongedokumenteerd en redelijk deskundig uitgevoerd namaakfossiel uit china, bestaande uit aan elkaar 'gelijmde' onderdelen van minstens twee (bovenzijde tot bekken van vogel, onderzijde zonder bekken van dino), maar waarschijnlijk drie of vier skeletten (de achterpoten kunnen deels elkaars tegenvorm zijn), uit ongeveer dezelfde tijd en vergelijkbare omgeving, maar niet uit dezelfde steen - national geographic spaarde kosten noch moeite om de échtheid van het brokkelige fossiel aan te laten tonen en stapte daarbij over wat onvolko­menheden heen (misschien dat andersom naar bewijzen zoeken, waar leidt deze vreemde breuk in de steen heen, hoe komt die daar, het probleem eerder duidelijk gemaakt had, maar iedereen wilde de missing-link vinden, dus dat stuurt het zoeken - wie nooit boter eet, hoeft het nog niet op z'n hoofd te smeren) ...
[2 - aanvulling] toen na de presentatie en publikatie van de oude vliegende roofhagedis een wetenschapper in china op zoek ging naar een ander fossiel van hetzelfde wezen, vond hij (meer dan waar hij naar op zoek was, namelijk) de andere helft (de tegenkant) van de staart, maar daar zat nog een stukje meer dino aan (het bekken en stukjes achterpoot), en toen de staartfoto's van de archaeoraptor en de chinese dino letterlijk elkaar aanvul­den, was duidelijk dat er een uitzonderlijk goede vervalser aan het werk was geweest (in dat deel van china bleek dat een industrie te zijn, de tegenstaart lag gewoon nog te wachten op een passende nep-bovenkant, want komplete fossielen leveren veel geld op) - nat-geo schaamt zich nog steeds dood (het er intuinen gebeurde ook pas kort geleden, in 1999) ...