toen de woorden nog niet uitgevonden waren, en het schrift ook niet zoveel had om zich druk over te maken, besloten wij, in ons dorp, om daar struktureel verandering in aan te brengen, alleen noemden wij dat toen "breegh".
alle landgenoten, want zo groot was ons dorp, of zo klein de wereld (absoluut relatief), konden bijdragen leveren aan de grootste, want de eerste, woordenlijst ter wereld (wereld nu in de nieuwe betekenis, van later).
ik weet dat ik alweer smokkel, en dat jullie graag willen weten hoe dat door ons benoemd werd, maar dat is zo saai, want wij zeiden "breegh", wel met een iets andere klemtoon, soms, maar dat kun je toch niet lezen.
omdat het niet "bree·gh" zou zijn om de lijst twee keer te moeten maken, namelijk één keer voor de woorden en daarna nog een keer voor de betekenissen, bedachten we een manier om dat zo simpel mogelijk te voorkomen: het woord verscheen op het bord en de betekenis werd in een pluim gezegd en die werd er bij geprikt, soms ervóór en soms eráchter.
dat was in het begin niet zo'n probleem, omdat we wel wisten van wie het woord afkwam, en of dat een hein of een meis was - heinen prikken later, meisen willen er maar vanaf zijn.
mijn naam is natuurlijk breegh (net zoals de naam van de jelte meis naast mij, logisch toch) - zo kennen we ook ouwe, jonge en middelste (heinen) en stille en zwarte (meisen) bree - grote en kleine brees - lelijke en vieze breef (iedereen deed altijd alles voor vieze breef, want zij was onze lief, en lelijke breef was tafel) - en breen, en breaf, en breesd en meer, en daaraan kon iedereen weten, dat wij dorp waren.
toen we eenmaal begonnen met de lijst, wilden er steeds meer mensen dorp worden, ook mensen die geen bree'ers waren - we waren wel blij met die hulp, want hadden ons wat verkeken op het werk - de géén-bree'ers kregen wel te drinken, maar voor hun eten konden we niet zorgen.
tijdens het werken aan de lijst hadden de breen's een straf bier uitgevonden, en wij deden niets liever dan dat testen - de buitenmensen ook, kwamen we al snel achter.
we besloten een feest te geven als we een "walboot" aantal woorden hadden (walboot staat voor ongeveer een sterrenkleed of honderd keer honderd keer honderd, wat daarvoor eigenlijk ons leidend groot getal was, de zuivere bree's hadden honderd nagels, dus zonder die van mij, als breegh, om het even duidelijk te maken).
het tellen ging van woord plus pluim is twee, ook als woord dubbelgepluimd was (woord van géén-bree'ers) of elf-pluimig (tijdens dronkenschap gemeld woord).
aan walboot bleken we niet toe te komen na méértellen met alle eerste bree'ers, zelfs half- en kwart-walboot haalden we niet, maar daar ging het ook niet om - het belang zat in wat we wél aan woorden kenden - na negen weken tellen en schrijven en tellen (zomer begon vroeg en zon was nog lang niet leeg), zei stille bree (naar wie iedereen altijd luisterde) bij zonsondergang onverwachts: "nog vier nieuwe woorden" (en daarna drie, twee, een) "en dan is feest".
iedereen was daarom blij, want alsamen hadden we respektabel aantal op de lijst woordpluimen, 147.479 en vanaf toen was dat het nieuwe "walboot", feest dus, joechei, het was in julij.
toen werd het bord omgestoten in jolijt en gewoel en vielen alle pluimen eraf - uitzoeken was meer werk dan de lijst opnieuw betekenissen (toch twee maakwerken), dus alle pluimen werden in een verse tijk gestopt en dat werd een nieuw feestbed voor in het dorpshuis.
en dus vergeten we die keer dat de bak pluimwoorden uit iemands klauwen viel (die had-ie kort daarop niet meer, een terechte straf, maar wat onhandig).
het nadeel van op kleitabletten schrijven, zoals wij doen (al hadden we het konsekwentiter over 'het bord'), is dat teruglezen zwaar werk is en verbeteren heel snel moet gebeuren.
sommige tabletten waren dan ook nogal bekrast (uit de elf-pluimentijd natuurlijk) en andere bleken niet zo goed leesbaar en veel handiger als eetplaat - en omdat we nog niet bedacht hadden dat we de tabletten beter op volgorde konden houden, kregen veel woorden na verloop van tijd andere betekenissen - zo werkte die lijst niet goed en dat was nou net wel de bedoeling.
het gevolg is dat onze lijst met pluimwoorden nooit veel gebruikt is - en uiteindelijk gewoon vergeten, maar wij, de bree'ers en drinkebroers van buiten dorp, hadden hem wel gemaakt, de eerste woordenlijst.