Op deze kussenplaten is plaats voor zes kleuren inkt. Aangezien ik er echter acht heb, zal ik vier nieuwe kleuren moeten bijmaken om een tweede plaat te kunnen verantwoorden - ik ben benieuwd wat dat voor kleuren zullen worden - in ieder geval geen primaire (rood, geel, blauw) of sekundaire (oranje, groen, paars), want die zitten al op de eerste plaat.
De vorige versie, die iets groter was en acht kussens en kleuren bevatte, werd door vele duizenden kinderen en een paar honderd volwassenen gebruikt. Nu, ruim twintig jaar na hun ontstaan (1994), zijn die kussenplaten weliswaar wat plakkerig door verdwaalde inktresten (en de kleur van de stempelafdrukken is elke keer een verrassing, want de inkt in de kussens is niet meer helemaal zuiver), maar ze kunnen gemakkelijk nog zo'n tien, vijftien jaar mee ... er moet alleen af en toe wat verse inkt bij.
Het maken van deze verzamelkussens is nauwelijks ingewikkeld te noemen: Een dunne plaat hout [1] (in mijn geval multiplex, omdat dat na lakken / vernissen niet de neiging heeft om krom te trekken), sponsdoekjes [3] (voor de kussentjes die de inkt'voorraad' bevatten) en 1000-dingen-doekjes [4] (of kunstzemen van viskose, als beschermlaag over de kussentjes), een stuk vetdicht (bak)papier erop tijdens niet-gebruik om ongewilde inktverspreiding te voorkomen, lijm [de groene vlekken in de schets] die niet in vet oplosbaar is (niet met die lijm aan de gang gaan als je dat niet in de openlucht 
of goed doorwaaiende ruimtes kunt doen, anders adem je teveel gifstoffen in) en verschillende kleuren inkt op oliebasis [2 - in dit geval alles wat rood is], die pas droogt op het moment dat jij dat wilt, dus na het stempelend aanbrengen op papier of ander zuigend materiaal.
Na het op maat zagen en aflakken van de bodemplaat, teken je af waar de kussens komen, in het midden van die plekken komt een dot inkt, afgeschermd met een muurtje lijm op de plek van de rand van het sponsdoekje (vijf of zes in een pakje, supermarkt, in vieren gesneden is groot genoeg) - dat kwart sponsje breng je voorzichtig aan, om er voor te zorgen dat de inkt niet alle kanten op schiet, maar netjes binnen het lijmrandje blijft - goed aandrukken (eerst en vooral de randen natuurlijk) en na de voorgeschreven droogtijd de bovenkant van het sponsje voorzien van wat extra inkt (er gaat veel meer in dan je verwacht) - de nepzeem en de ruimte tussen de kussens aanlijmen, op elkaar plakken en zo mogelijk onder druk laten drogen [vergeet vooral níét om het nootje hieronder te lezen] - daarna ook de kussengedeeltes van de nepzeem van inkt voorzien en eventueel de ruimtes tussen de kussens van een paar lagen lak voorzien (om te voorkomen dat de inkten naar elkaar toekruipen) - het kost wat tijd, maar dan heb je ook wat - en het kan natuurlijk ook speelser dan in vierkanten of rechthoeken ...
Over kleur en inkt kun je meer lezen in het handboek grafische technieken.
[dit noodzakelijke nootje dus]
oeps, een e-mailtje maakte me duidelijk, dat die werkomschrijving duidelijker kan/moet: 
iemand had de aanwijzingen goed gevolgd en het hele stempelkussen (met vier kleuren inkt in zijn geval) tussen twee planken en stevig aangedraaide lijmklemmen op alle hoeken ongeveer 24 uur laten rusten - toen hij een dag later terugkwam in zijn werkkamer, schrok hij, want in plaats van vier stempelkussens op één plaat haalde hij een (aan alle kanten inkt druipend) kubistisch schilderwerk tussen de klemmen uit (hij stuurde geen foto mee, maar ook zonder dat plaatje begreep ik wel wat hij bedoelde) ... dat mislukken van zijn bouwwerk spijt me zeer, maar het onder druk zetten was feitelijk alleen bedoeld voor de lage delen tússen de kussens en eromheen (zoals in de schets hierboven aan de linkerkant, en rechts op die schets waar ik een 4 had gezet) ... met (zeven lagen) stroken en strookjes karton (zie het onrustige plaatje hier links) had ik de niet als kussens bedoelde delen (wit geschilderd in de foto rechts bovenaan) opgehoogd, zodat dáár de plaat stevig kon worden aangedrukt, maar de kussens zélf zich niet onder druk gezet voelden ...