Van het verhaal bij de prent hieronder kreeg ik helaas nauwelijks iets te horen (ik weet niet veel meer dan dat het de avonturen van schoenen met stevige hoge hakken waren - blokhakken heet dat geloof ik - en de eigenaresse wordt al jaren niet meer bij de leerlingen gerekend), dus die fraeye historie (ende al waer) verzin ik er zelf maar bij in een paar varianten.
Deze vertelling ontstaat (stempelenderwijs, ik stond erbij en ik keek ernaar) in de linkerbovenhoek en waaiert dan langzaam uit over het papier, of loopt inhoudelijk alles toch door elkaar, zoals je soms, heen en weer springend in de details, iets vertelt. 
[1] het begon met wijn en een etentje bij kaarslicht - we aten kippepoten en een salade met wat dressing - het was erg warm, vandaar dat het raam openstond - al gauw had ik mijn schoenen uitgedaan - toen ik koude voeten kreeg, verwarmde hij ze met z'n handen - de telefoon ging van de haak, we wilden niet gestoord worden - alle puzzelstukjes vielen van hun plaats, die ruim ik morgen wel op - ik was gelukkig - de felrode gevarendriehoek in m'n ooghoek wilde ik gewoon niet zien - mijn hart zwol op tot het zowat barstte - langzaam begonnen we te kussen - er zat maar één vlekje op deze hele periode, maar dat vertel ik misschien een andere keer - ... - van dat ik dit vertel, tegen jou, word ik erg verlegen ...
[2] het begint natuurlijk niet bij de wijn - we doopten de artisjokblaadjes in verse dillesaus - de kaars zorgde voor zachte verlichting - op de liefde dronken we, de liefde, de grote onbekende - vreemde onzinwoorden rolden over onze lippen - de sfeer was om te strelen, dat deden we dan ook, in gedachten - met een scherp mes met een houten heft sneed ik de sappige biefstuk door, van een keer niet-vegetarisch eten zou ik vast niet doodgaan - door het open raam kwamen geluiden van een groot feest in de buurt, veel lachende mensen die in een zwembad spetterden - de telefoon ging: een onbekende stelde allerlei rare vragen - ik verstond ze niet, maar door de toon waarop ze gesteld werden, moest ik toch vreselijk lachen - vierkanten met in- en uitstulpingen draaiden rondjes voor mijn ogen - wat zat er in die wijn, vroeg ik me nog af ...
[a] het stuk van vóór de wijn is duidelijk niet in beeld gebracht (ook niet op de achterkant of een van de venijnig scherpe zijkanten van het papier), de ontmoeting en de eerste (voorzichtige?) kontakten die uiteindelijk leidden tot de situatie met de wijn, waarschijnlijk waren de blokhakken toen nog niet aangeschaft.
[b] hoe zit het nou eigenlijk met dat vlekje uit het eerste verhaal, want die uitleg met de mensen die in het water doekelen in nummer twee lijkt me knap verzonnen, maar erg overdreven als het buiten vriest, of moet ik dat anders zien - trouwens een raam openzetten omdat het binnen te warm is, je had ook de verwarming wat lager kunnen zetten, of mis ik (ook?) hier de simboliek?
[c] die voetballer uit dat muurtje voor de goal om de keeper te helpen van de strafschop geen doelpunt te maken, staat hier vast niet op de goede plek, of is hij bedoeld als beeldspraak, zoiets als "paradise by the dashboard light", jillemetenen, doe toch gewoon, je kunt toch ook zéggen, tot hiertoe en niet verder ...