Op 22 januari 2011 kwam(en) een aantal LinkedIn-leden elkaar voor het eerst tegen in "het echte leven" (HEL, naar het engelse IRL, "in real life") na al tijden virtueel met elkaar om te zijn gegaan als leden van de groep Onze Taal - ze diskussieerden (met nog heel wat anderen) in die groep over nieuwe (zelfs verzonnen) en oude (bijna vergeten) woorden, grappige en afgrijselijke zinnen uit de media, de soms onbegrijpelijke schoonheid van streektaal en wat al niet ...

Ondanks het feit dat de aanmeldingen voor deelname overschaduwd werden door afmeldingen, was het een drukte van de belang, zo druk zelfs dat we elkaar nauwelijks konden verstaan, vanwege de konstante aanvoer van verse groepen tafelgenoten en van wat zij wilden genieten, maar het zal licht ook wat aan de akoestiek gelegen hebben, want die was fenomenaal: alle gesprekken (gefluisterd of geschreeuwd) waren overal hoorbaar ... maar het was warm en over­dekt en we hadden de ruimte ... gelukkig had ik mijn eigen werktafels meegebracht en samen met mijn assistente, ruim op tijd, in elkaar gezet, anders hadden we vast nee moeten verkopen aan (later gearriveerde) deelnemers ...


Na het vormen van een vijftal groepjes onder de plu van verschillende thema's gingen we aan de slag - om te voorkomen dat we elkaar zouden gaan verdringen aan de werktafels spraken we af, dat er per groepje één pagina gemaakt zou worden (in voldoende oplage natuurlijk, zodat iedereen een zicht­baar bewijs zou hebben om mee naar huis te nemen), met een zelfgeschreven, besproken en eventueel enigszins geredigeerde tekst en een daarbij passende afbeelding ...

De drukte bleek overigens mee te vallen: rond de vijfentwintig personen hadden zich wel bij ons ge­voegd, maar namen deel aan een andere aktivi­teit, onder aanvoering van een als haas met vet aan­gezette bakkebaarden verkleed figuur, die blijkbaar kort daarop zou gaan trouwen en zich­zelf het haasje voelde (in dat geval beter niet aan beginnen, denk ik dan), die groep was wat luid­ruchtiger dan de rest, dus toen zij tijdelijk hun alkohol-innemende bezigheden verwisselden voor een rondlei­ding door een brouwerij, bleken de overigen zowaar écht verstaanbare gesprekken te kunnen voe­ren (helaas kwamen de angsthazen een uur later weer terug, maar gelukkig niet voor lang) ...


Zo bleek er nóg een indrukwekkende mensenmassa zich niet helemaal bezig te houden met de taligheid van ons groepig gedoetje, ook zij trokken zich terug in een rondleiding ... wat is dat toch met mensen, dat ze zich als schapen in kuddeverband - ach, wie vraag ik dat? ... alsof ik vroeger zelf niet van dagtochten leefde ...


Maar goed, die overbleven stortten zich (m/v gelijk) in het woordweb, dachten na over de voor- en nadelen van virtueel of juist fysiek gekonfronteerd met elkaar kommuniceren, bekeken dichtvormen met en zonder extra beperkingen, bedachten helaas-niet of juist-wel zelf-uitgevonden woorden, maar niemand durfde zich de vingers te branden aan "versproken beloftes" (waarbij ik als treffend taalvoorbeeld de onmogelijkheid om "eeuwig van iemand te houden" gaf), omdat al snel duidelijk was, dat beeldspraak zich niks van logika en letterlijkheid aantrekt (of zoiets) ...

Tja, en dan moet er gekozen worden uit al die vond­sten ... welke tekst(en) van ons groepje (een fraaie handvol) nemen we om te vermenigvuldigen, maar die beraadsla­gingen waren uiterst kort ... het op teken­stencil schrij­ven leverde nauwelijks problemen op, al gauw stond iedereen als volleerde drukkers te limo­graferen, en de oplages (een aangenaam veel­voud, ondanks de rigide beperking tot exakt het aantal deel­nemers) waren ge­realiseerd voor we er erg in hadden ...


omdat alle leden van één van de sub­groepjes nog andere afspraken bleken te hebben, besloot ik om voor de toe te voe­gen illustraties simpelweg gebruik te laten maken van aanwezige stempels en om geen (ter plekke nog te maken) sjabloons, reliëfvor­men of kombinaties in het beel­dende trajekt op te nemen ... dat kan dan een volgende keer, misschien ...





Een van de deelnemers sprak er aan het slot van de bijeenkomst bij het ronddelen van de gemaakte pagina's over met de nodige reserve begonnen te zijn aan het groeps­proces, maar konstateerde allengs steeds meer schoonheid aan te treffen in woord en beeld ... die laatste mening bleek (ook bij afwezigheid van die, onverplichte, initiële reserve) bij meerderen te heersen, een fraaie afsluiting van dit verslagje ...
 

onderstaande teksten werden aangeleverd door auteur(s?)
zonder konkrete aanwezigheid op het (taal)proeflokaal ...