voor demonstratiedoeleinden (en voor erg kleine groepen), maakte ik deze tussenmaat mobiele taaldrukwerktafel, met losse poten en wat extraatjes (zie lijst) ... er is wel mee te lopen, maar er heel gezellig en ontspannen een dagje mee op pad gaan is toch weer wat anders, het ding weegt (met vulling) zo'n 25 kilo ... maar daar heb ik iets op bedacht (nou ja, geleend, afgekeken) ... en vervolgens moest het nóg anders ...
in de eerste bedachte versie (zie verderop) ging ik uit van de maten van 'n aanzettafel uit de bakfiets (een blad van 80 x 60 cm), waarop twee limografen bevestigd konden worden, en waarbij de poten tijdens transport een muurtje zouden vormen tussen werkblad en afdekplaat - het nadeel hiervan was, dat alles wat maar kon worden gedemonteerd, ook in en uit elkaar gehaald zou moeten worden tussen de wandel- en de werksituatie - en daarop hoopte ik nog wat te kunnen besparen (voor het in elkaar zetten van de poten, en het uit elkaar halen ervan, rekende ik voor het gemak alvast maar op twee keer een heel uur) - het niet (de)monteren van limografen en rolopsteker kon een kwartier winst opleveren, en al wat ik daarvoor hoefde te doen was het werkblad iets groter te maken (84 x 60 cm) en aan de randen een uitsparing te zagen om het optillen van de limo's mogelijk te maken ... helaas leverde ik een deel van die winst weer in toen ik het meesleepgewicht met zowat een pond kon verminderen ...
door de poten in onderdelen niet in één vlak maar (dubbel) gestapeld als rand aan te brengen, werd de bergruimte in de bak meer dan verdubbeld en kon ik met minder schroefgaten en slotbouten toe (al zouden ze wel een stuk langer en een maatje dikker worden) ...
in de nieuwe bergruimte kon ik gebruik maken van (vier) standaard opbergdozen (model paraat, a4, hoogte 6 cm, voor een riem papier) en dan bleef er nog ruimte over ...
om te voorkomen dat tijdens transport door het verschuiven van de gevulde paraatdozen de pennen uit de rolopsteker gedrukt zouden worden (daarmee de rolopsteker vernielend), moest ik iets bedenken om die pennen te blokkeren ...
de stabiliteit van de tafel bleef lang een probleem - met kettingen werken, zoals bij goed getafeld, leek me niks, extra gewicht wat nergens anders inzetbaar voor was (bovendien was de ruimte tussen de poten eigenlijk ook te klein om een goede trekspanning in op te bouwen) - maar spinnen, die dingen waarmee je zo goed je bagage vast kunt zetten, waren niet alleen in staat om de poten min of meer hun plaats te wijzen, maar misschien zou ik er ook de draagbanden van de rugbak van kunnen maken, al zou dat bij stevig doorlopen (en wie loopt er dan niet in een vast links-rechts-ritme) tot tegenwerkend veren kunnen leiden ... en hoeveel van die dingen zou ik dan nodig hebben - ik gokte op acht (zowel links als rechts, voor als achter, zou er gekruiste spanning moeten ontstaan tussen blad en poot-onderkanten), maar dan had ik ook meer schroefogen nodig (twaalf of zestien, terwijl ik er vier had) ... kortom, de hoeveelheid metaalwerk nam toe naarmate de rugbak van de ene toestand (draagbaar) omgezet werd in de andere (werkbaar) ...
uiteindelijk werden het er vier (spinnen), vier (schroefogen) en acht (oogmoeren) - de meeste slotbouten werden zowel in de draagkisttoestand als in de opgezette tafel gebruikt ... maar er kwamen wat multiplex-plankjes bij die noodzakelijk waren voor de tafel en in de rugbak onnutte balast vormden ... en het tafelblaadje halverwege was ook al niet nodig in de ingeklapte versie ...
de eerste versie was bescheidener van opzet dan de uiteindelijke ... (naar al snel bleek) zelfs iets té bescheiden, aangezien er tussen blad en deksel niet eens voldoende ruimte was om alle minimaal noodzakelijke zaken op te bergen (zelfs niet als er maar één limograaf meeging) ... grotendeels lag dat aan het feit, dat van die ruimte een veel te groot deel ingenomen werd door de poten die naast elkaar lagen in plaats van gestapeld te worden (waardoor dus ook de hoogte van de opbergruimte gehalveerd werd) ... stabiliserende zaken als latwerk aan kop en voet van de poten en een extra blad halverwege zouden als extra's aan de buitenkant bevestigd moeten worden ... dat zou voor meer (verzwakkende) boorgaten zorgen, alsof de poten er al niet genoeg nodig hadden (multiplex kan wel wat hebben, maar als onderlegger gebruik je toch meestal liever een egaal oppervlak) ...
terug naar waar je vandaan kwam
bouwlijst in onderdelen (met lichtbeelden)
de kleurtjes op de bouwplaat zijn alléén maar aangebracht, om aan te geven, wat waar heen gaat van ene naar andere toestand (werktafel < > rugbak) - het is de bedoeling dat kleur naar eigen voorkeur in het taaldrukwerk wordt gebruikt - 'n kleurig tafelgeval leidt daarbij alleen maar af ...
ondertussen ...
al rondwandelend kwam ik op het idee om m'n rug toch maar wat te ontzien en terwijl ik links en rechts ingehaald werd door gezellig met elkaar konverserende vakantiegangers onderweg naar de trein die hen rechtstreeks of met een omweg via 'n vliegveld naar verweggistan of iets dichterbij mocht vervoeren, allemaal ontspannen wandelend met ratelend achter hen aan dansende koffers, kreeg ik zomaar, heel spontaan, ineens een ingeving - wat als ik ook zoiets voor de taaldrukrugbak zou konstrueren - zou dat niet een prachtidee zijn?
natuurlijk was dat een strak plan, anders zou ik het hier toch niet opschrijven, met een foto van de uitvoering hiernaast ... het moest alleen zó stabiel én mobiel uitgevoerd worden, dat de 'koffer' nog steeds omgevormd kon worden tot een kleine taaldrukwerkplaats in de vorm van een tafel ...
volgens mij is dat gelukt (al kwam er wel weer bijna een kilo extra gewicht bij) ...
vervolgens ...
... kwam de dag waarop ik aan de andere kant van de stad een vrij theoretische introduktie over taaldrukken diende te geven, maar wel zoveel mogelijk materiaal mee wilde nemen om te laten zien - die afstand was te groot om te belopen, zeker met de gevulde kist op de rug (het gewicht was door zorgvuldige vulling inmiddels toegenomen tot bijna veertig kilo, iets waar niet alleen de arbo bezwaar tegen heeft, maar ikzelf ook enigszins), dat werd fietsen ...
in dat geval kon de vulling ook fraai verdeeld over fietstassen meegenomen worden ... aangezien ik daarnaast het een en ander (waaronder de opvouwbare) in een kleine rugzak mee wilde nemen, was voor de lege kist de rol van schoudertas weggelegd - in dat geval zou ik mezelf ook een dienst kunnen bewijzen door het omvormen van kist naar tafel en weer terug naar kist achterwege te laten, aktiviteiten die in beide richtingen op ongeveer een uur staan - en als ik dan twee 'wieltjes' in een lange zijde van het werkblad (tussen tafel- en dekblad) kon aanbrengen, hoefde het geval alleen als schoudertas dienst te doen tijdens het fietsen ...
voor de eerste versie 'wieltjes' gebruikte ik de grotere multiplex-schijven uit de bouwlijst hierboven, want die kwamen, als ik gebruik maakte van bestaande gaten in randen van de bladen, daar nét buiten, ze draaiden, weliswaar maar een beetje en tamelijk stroef, waardoor ze snel zouden slijten en te klein worden ... misschien had ik nog échte wielen waar ik de wentelkast af kon halen en die ik om een slotbout heen kon laten draaien - eh, ja, die had ik, maar die waren dikker dan de houten schijven ... afijn, uiteindelijk kwam het allemaal goed, zoals je ziet ...
terug naar waar je vandaan kwam