Aangezien ik al eens de ervaring had dat een te zwaar geladen fietskar het frame van een eerdere fiets stuk trok (en ik daar kilometers mee aflegde, waarbij ik het idee had dat de fiets elk moment onder me uit zou kunnen waggelen), zou ik nu natuurlijk weer een nieuwe moeten aanschaffen, een die zwaardere lasten kon trekken, bijvoorbeeld een Kronan®.

Het nadeel van een fietskar (en zeker bij zo'n grote bak als de mijne) is, dat je niet precies weet of medeweggebruikers in een zijstraat die je oversteekt wel doorhebben dat je voertuig langer is dan een normale fiets ... daar staat natuurlijk tegenover dat je bij een bakfiets moeilijker zelf een overzicht van die zijstraat krijgt, eigenlijk pas, als de bak zich al half op die straat bevindt.
Het voordeel van een bakfiets is daarentegen wel dat je heel wat meer direkte kontrole over de bak hebt dan bij een fietskar, die buiten je bereik achter je aan stuitert en je zelfs ongewenste richtingen in kan trekken.

De taaldruknomade is kleinbehuisd, dat weet je (de bezemkast). Bovendien hou ik niet van dingen die teveel ruimte innemen, vandaar dat ik dingen zo kompakt mogelijk wil hebben - daar heb ik al jaren 'last' van - zelfs toen Tilburg nog de beschikking had over een heuse taaldrukwerkplaats (van 160 m2) probeerde ik al een komplete eenpersoons-werkplaats in een koffertje te proppen (zie de mini-tdwp), vandaar dat het idee van losse zijwielen aantrekkelijker is dan een volledig gelast frame, waarop de werkkar vervoerd wordt.

Dat de fietskar een bakfiets moest worden, was inmiddels duidelijk. De zijwielen werden aan een u-vormig frame gekoppeld, dat simpelweg onder de werkplaats geschoven kon worden en door middel van vleugelmoeren aan de zijkanten gekoppeld (de schets hiernaast deugt maar half, want het frame moet iets hoger uitkomen dan de spatborden om de wielen en de vleugelmoeren worden aan de buitenzijde van de kar vastgedraaid).

Het frame van een fiets voor zware lasten wordt ontdaan van voorwiel en voorzien van een ronde stang/buis aan de voorzijde die in een paar ringen aan de kar kan worden gekoppeld - die ringen hebben/bieden zoveel speling, dat de verbinding als scharnierpunt gebruikt kan worden - draaipunt van het stuur.
Vanwege het feit dat dit draaipunt zich niet tussen de beide voorwielen bevindt (zoals bij een bakfiets wél het geval is) maar ver daarachter, is de kracht die moet worden uitgeoefend om de kar een bocht in te krijgen een heel stuk groter - tijd voor een volgende ronde: toch maar een bakfiets, waar de werkplaats in/op gezet wordt ... dat kan op twee manieren: door de bak erop te tillen (dat moet je niet al te licht opvatten, want we hebben het over vermoedelijk heel wat meer dan 100 kilo) - zie fotomontage hieronder - of door de bak erop te rijden - zie de schets daarnaast. Het is duidelijk dat mijn voorkeur uitgaat naar de tweede mogelijkheid, dan hoef ik immers niet steeds andere mensen lastig te vallen om mee te helpen tillen (en zich daarbij mogelijk een gebroken rug aan te meten).

Maar wat me het prettigste lijkt, is een kombinatie van een fietsdeel met een oprijdbaar stuk met de zijwielen (wat daarvan te scheiden is) - en als ik daarna(ast) het fietsdeel zou kunnen voorzien van een los (enkel) voorwiel, dan zou ik naast een bakfiets ook een (min of meer) gewone fiets hebben - en zou ik alleen extra stalling moeten regelen voor de konstruktie met de voorwielen (een katrol in de bezemkast is volgens mij daarvoor voldoende).

Hopelijk kun je binnenkort het resultaat hierachter bewonderen - en op de openbare weg natuurlijk, want daar ging het uiteindelijk toch om.